เรียนถามอาจารย์ค่ะ

หากถึงชาติที่ได้เกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน เปรต อสุรกาย แล้วเข้าใจว่าไม่มีความสามารถระลึกรู้ได้เลยว่าสิ่งใดถูก ผิด จึงไม่มีโอกาสเกิดกุศลกรรมได้เลยในชาตินั้น มีแต่อกุศลพอกพูนขึ้นตลอด อย่างน้อยต้องมีโมหะ จึงต้องเกิดในภูมิที่ต่ำไปเรื่อยไม่มีวันจบ

หากเป็นแบบนี้ จะถึงชาติที่สูงขึ้น เช่น มนุษย์ เทวดา ที่สามารถสะสมกุศลกรรมใหม่ได้อย่างไรคะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แต่ละคนเกิดมาแล้วนับชาติไม่ถ้วน และสิ่งที่เคยสะสมมาทั้งกุศล และ อกุศล ไม่สูญหายไปไหน สะสมอยู่ในจิตทุกขณะ จึงทำให้แต่ละคน มีอัธยาศัย ความประพฤติเป็นไปที่แตกต่างกัน แม้เกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ซึ่งเป็นสัตว์ในอบายภูมิ แน่นอนว่าเกิดด้วยผลของอกุศลกรรม แต่สัตว์ดิรัจฉาน ก็หลากหลายมาก และที่สำคัญสัตว์ดิรัจฉานก็สามารถที่จะเกิดกุศลจิตได้ สัตว์บางตัว ก็ชอบช่วยเหลือเพื่อน และที่เห็นชัดที่สุด คือ ในพระชาติของพระโพธิสัตว์ หลายพระชาติเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ไม่ว่าจะเกิดเป็นลิง (มหากปิชาดก จุลลนันทิยชาดก ฯลฯ ) เกิดเป็นช้าง (มาตุโปสกชาดก ฯลฯ ) เกิดเป็นสุนัข (กุกกุรชาดก) เป็นต้น ก็ทำประโยชน์แก่ผู้อื่นได้ เมื่อว่าโดยสภาพธรรม ก็ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวตน มีแต่สภาพธรรมเท่านั้น ที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ ครับ
...ยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ...

เป็นหัวข้อที่น่าสนใจ ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ