อีกท่านหนึ่ง ขอเหลือความเป็นตัวตนไว้บ้างเล็กๆ น้อยๆ ไม่ทราบทำไมถึงจะยังเก็บความเป็นตัวตนไว้ ซึ่งความเป็นตัวตนทั้งหมดจะต้องละให้หมดสิ้นเป็นสมุจเฉท ท่านกล่าวว่า เวลาท่านจะทำวิปัสสนา ท่านจะเดินจงกรม และท่านขออนุญาตให้มีตัวตนตอนที่คิดว่าจะทำวิปัสสนากับตอนที่จะไปเดินได้ไหม ต่อจากนั้นเวลาที่เดินแล้ว ก็จะเป็นสัมมาสติ คือ ระลึกรู้ลักษณะของนามและรูปที่ปรากฏตามปกติ แต่ขอตั้งต้นด้วยการที่จะทำวิปัสสนาขึ้นมาเสียก่อน ด้วยการเดินจงกรม ขอไว้หน่อยหนึ่ง เก็บไว้หน่อยหนึ่ง แล้วตอนนั้นจะละได้อย่างไร ตอนที่คิดว่าจะทำวิปัสสนาด้วยการจงกรม ตอนนั้นเป็นตัวตน จะละตรงนั้นให้หมดสิ้นได้อย่างไร มีวิธีไหนที่จะละ ตั้งต้นจะทำวิปัสสนาทีไร ก็ขอมีตัวตนไว้ตอนที่จะทำวิปัสสนา แล้วก็เดินจงกรม

เพราะฉะนั้น ไม่มีทางที่จะเอาตัวตนออก ยังคงสะสมติดอยู่ไปเรื่อยๆ และข้อปฏิบัตินั้นก็ไม่ใช่มรรคมีองค์ ๘ เพราะไม่ประจักษ์ว่า สติเป็นอนัตตา ไม่ประจักษ์ว่า สติเป็นสภาพธรรมที่ไม่สามารถจะบังคับบัญชาได้ กำลังฟังอย่างนี้ สติเกิด ก็มีสติ สติไม่เกิด ก็หลงลืมสติ

ขอเชิญรับฟัง

จะทำวิปัสสนาด้วยการจงกรม