การเจริญสมถภาวนาที่จะให้มหากุศลญานสัมปยุตตจิตเจริญขึ้นๆ จนเป็นบาทให้เกิดปฐมฌาน กุศลจิตซึ่งเป็นรูปาวจรกุศลนั้น เป็นสิ่งที่กระทำได้ยาก เพราะจะต้องไม่เป็นอภัพพบุคคลคือ ผู้ที่แม้เจริญสมถะหรือวิปัสสนาก็ไม่อาจบรรลุฌานจิตหรือโลกกุตตรจิตได้ ผู้ที่เป็นภัพพบุคคลคือ ผู้ที่เมื่อเจริญสมถภาวนาหรือวิปัสสนาภาวนาก็อาจจะบรรลุฌานจิตหรือโลกุตตรจิตได้นั้น ต้องเป็นผู้ที่

๑. ไม่มีวิบากเป็นเครื่องกั้น คือปฏิสนธิจิตเป็นติเหตุกะ มีปัญญาเจตสิกเกิดร่วมด้วย

๒. ไม่มีกรรมเป็นเครื่องกั้น คือไม่ได้กระทำอนันตริยกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งในอนันตริยกรรม ๕ ซึ่งเป็นเครื่องกั้นสวรรค์ มรรค ผล อนันตริยกรรม ๕ คือ

-ฆ่ามารดา ๑

-ฆ่าบิดา ๑

-ฆ่าพระอรหันต์ ๑

-ทำร้ายพระผู้มีพระภาคให้ห้อพระโลหิต ๑

-ทำสังฆเภท คือทำลายสงฆ์ให้แตกกันโดยไม่ทำสังฆกรรมร่วมกัน ๑

๓. ไม่มีกิเลสเป็นเครื่องกั้น คือไม่มีนิยตมิจฉาทิฏฐิ ๓ ได้แก่ นัตถิกทิฏฐิ อเหตุกทิฏฐิ อกิริยทิฏฐิ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ