ท่องว่าเมตตา...เมตตาก็ไม่เกิด

ท. ผมจะเล่าชีวิตของผมตามที่ผ่านมา คือบางครั้งผมขับรถไปผมก็ท่องว่า ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียน ไม่มีทุกข์ มีความสุข บริหารตนอยู่เถิด ขับรถไปก็ท่องไปแต่ว่าบางครั้งมีรถที่จะออกจากซอย ผมขับรถทางเอก ผมก็ไม่ยอมให้เขาไปก่อนแต่พอนึกได้ก็ถามตัวเองว่าก็ไหนว่าจะให้บุคคลทั้งหลายมีความสุข เพียงจะให้เขาไปก่อนก็ไม่ยอม แล้วเขาจะได้ความสุขอย่างไร แต่ก็ยังเป็นผลดีครับ ตอนแรกผมไม่ยอมให้เขาไปก่อน วันต่อๆ ไปนึกได้ รถที่ออกมาทางโทก็มีโอกาสไปก่อน นี่คือผลของการนึกคิด

ส. ในขณะที่หยุดให้เขาไปก่อนนั้น ไม่ได้นึกว่าขอให้สัตว์ ทั้งหลายมีความสุขใช่ไหม

ท. ขณะนั้นไม่ได้ขอ

ส. เพราะฉะนั้น เมตตาจึงไม่จำเป็นต้องคิดเป็นคำๆ แต่ควรรู้สภาพของจิตที่มีเมตตาว่าต่างกับขณะที่โกรธหรือพยาบาท

ท. ขณะที่เบรคเป็นผลที่มาจากการท่อง ถ้าไม่ได้ท่องก็คงไม่ยอมให้เขาไปก่อน เพราะถือว่าผมขับรถทางเอก

ส. เพราะฉะนั้นจึงต้องเป็นผู้ที่ละเอียดจึงจะรู้ว่า ขณะที่ท่องนั้นเป็นเมตตาจริงๆ หรือเพียงแต่ท่อง เพราะขณะที่ยอมให้คนอื่นไปก่อนนั้น เป็นขณะที่กำลังมีเมตตาจริงๆ ไม่ใช่ขณะที่ท่อง

ท. แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าการท่องนั้นไม่มีผล ถ้าไม่ได้ท่องก็คงไม่ได้ถามตัวเองว่า ไหนว่าจะให้สัตว์อื่นมีความสุข ในขณะที่ถามตัวเอง ในขณะนั้นก็เป็นผลมาจากการท่อง

ส. ขณะที่ถามตัวเองนั้นรู้ว่าเมตตาไม่ใช่เพียงท่อง แต่ต้องปฏิบัติจริงๆ

ท. ครับ ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ขณะที่เบรคนั้นไม่ได้ท่อง

ส. จะเห็นได้ว่าหลายท่านทีเดียวที่เพียงท่อง ผลก็คือว่าทันทีที่ท่องเสร็จ เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเฉพาะหน้าก็โกรธ นั่นคือเพียงท่อง แต่เมตตาไม่ได้เกิดในขณะที่มีสัตว์บุคคลเฉพาะหน้าเลย

ท. มีอีกวันหนึ่งครับ ผมไม่ได้ไปทำงาน อยู่บ้านครึ่งวัน ผมท่องเมตตาตั้งแต่เช้าถึงบ่ายว่า ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนไม่มีทุกข์ มีความสุข บริหารตนอยู่เถิด ท่องอยู่อย่างนี้ตั้งครึ่งวัน ตอนบ่ายจะออกไปข้างนอก ขับรถไป เผอิญน้ำมันหมดก็เลยเข้าปั๊มไปเติมน้ำมัน ข้างหน้าผมมีรถยนต์คันหนึ่ง รถคันหน้าถอยหลังมาชนเอาไฟเลี้ยวของผมแตก ขณะนั้นผมโกรธมากครับ เพราะไฟเลี้ยวของผมซื้อในเมืองไทยไม่ได้ ต้องสั่งจากนอกซึ่งใช้เวลาอย่างเร็วที่สุด ๔๐-๕๐ วัน พอนึกอย่างนี้ก็ยิ่งโกรธมาก เขาถามว่าจะว่าอย่างไร ผมก็บอกว่าไฟเลี้ยวอันนี้ราคาถึง ๕๐๐ บาท เพราะต้องสั่งซื้อจากนอกและใช้เวลาถึง ๔๐-๕๐ วัน เขาก็เชื่อ แต่จะให้ผม ๒๐๐บาท ผมไม่ยอม ผลสุดท้ายผมเอาตัวไปโรงพักแล้วเอาใช้ ๕๐๐ บาทจนได้นี่แหละครับ ผมเห็นว่าการท่องจะต้องมีกำลัง ถ้ากำลังไม่พอเมตตาก็ล้มหมด

ส. ท่องตั้งครึ่งค่อนวัน แต่เวลามีเรื่องเกิดขึ้นแล้ว มีเมตตาตอนไหนบ้างหรือเปล่า คิดว่าจะต้องท่องอีกนานเท่าไรเมตตาจึงจะเกิด

..จากหนังสือ "เมตตา" เปิดอ่าน --> คลิกที่นี่

ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย

เท่าที่ได้อ่านมา สำหรับตัวเองแล้วเมตตาเกิดจากจิตก่อน เวลาที่จะช่วยเหลือหรือเกื้อกูลใครมักเกิดจากความปรารถนาดี และ/หรือสงสารทั้งบุคคลที่รู้จักหรือไม่รู้จัก แต่จะมีพิเศษ (โลภะ) กับบุคคลที่เกี่ยวข้องด้วย หรือน่าสงสารมากๆ ค่ะ มีความคิดเสมอว่า "ผูกมิตรดีกว่าสร้างศัตรู"

ขอขอบคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตที่นำข้อความดีๆ มาให้อ่านและจะเตือนตัวเองในกาลต่อไปค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ