เรื่องกิจของจิตเป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้สามารถรู้ได้ว่า สภาพธรรมแต่ละอย่างไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เพราะเป็นแต่เพียงสภาพธรรมเกิดขึ้นทำกิจเพียง ชั่วขณะที่เกิด และดับไป

จิตทั้งหมดมีกิจที่จะกระทำ ๑๔ กิจ กิจแรก คือ ปฏิสนธิกิจ กิจที่ ๒ คือ ภวังคกิจ ทั้ง ๒ กิจนี้ไม่มีการเคลื่อนไหวทำกิจการงานใดๆ ทั้งสิ้น ต่อเมื่อใดจะเป็นการรับผลของกรรมโดยกรรมอื่นก็ได้ หรือกรรมที่ทำให้ปฏิสนธิก็ได้ เพราะว่ากรรมที่ทำให้ปฏิสนธิมีกิจ ๒ อย่าง คือ ชนกกิจ และอุปถัมภกกิจ

ชนกกิจ คือ ทำให้ปฏิสนธิจิตเกิด อุปถัมภกกิจ คือ อุปถัมภ์ให้ดำรงภพชาตินั้นสืบต่อไปจนกว่ากรรมอื่นจะให้ผล แต่ถึงแม้ว่ากรรมอื่นจะไม่ให้ผล กรรมนั้นก็ยังอุปถัมภ์โดยการทำให้เกิดเห็น เกิดได้ยิน เกิดได้กลิ่น เกิดลิ้มรส เกิดรู้สิ่งที่กระทบสัมผัสกาย โดยสภาพความเป็นบุคคลนั้น

ในวันหนึ่งๆ ยกเว้นปฏิสนธิกิจ และจุติกิจซึ่งเป็นกิจที่ ๑๔ จิตจะต้องเกิดขึ้น ทำ ๑๒ กิจเท่านั้นเอง แค่ ๑๒ กิจ แต่ไม่มีใครรู้ ทั้งๆ ที่ในขณะนี้เองจิตก็กำลังเกิดขึ้นทำกิจนั้นๆ ใน ๑๒ กิจ กิจที่ ๑๔ ยังไม่ถึง แต่วันหนึ่งจะต้องถึง

การฟัง หรือการศึกษาปรมัตถธรรม เพื่อเกื้อกูลให้เห็นความ เป็นอนัตตาของสภาพธรรม เพื่อให้สติระลึกได้ในขณะที่เห็นบ้าง ได้ยินบ้าง ได้กลิ่นบ้าง ลิ้มรสบ้าง รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสบ้าง คิดนึกบ้าง มิฉะนั้นจะไม่มีประโยชน์เลย

การศึกษาทั้งหมด ถ้าไม่เข้าใจเรื่องของการเจริญสติปัฏฐานแล้ว ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าจะศึกษาเรื่องเหล่านั้นไปทำไม

รับฟัง และ อ่านรายละเอียด

เรื่องกิจของจิต 14 กิจ*

แนวทางเจริญวิปัสสนา เล่ม ๑๕๒

"ไม่ลืม ..คำ.. ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแล้ว และเราได้ฟังทุกคำ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประจักษ์แจ้งความจริง ของสิ่งที่พระองค์ตรัสรู้ ให้คนอื่นได้รู้ แต่รู้ไม่ง่ายเลย ต้องรู้ว่า คำสอนของพระองค์เป็นจริง ที่สามารถที่จะรู้ได้ แต่ต้องอดทนที่จะเข้าใจทุกคำ"

ที่มา : สนทนาไทย-ฮินดี วันเสาร์ที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๖๗

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่ง

กราบขอบพระคุณและยินดียิ่งในกุศลผู้มีคุณทุกท่าน ทุกประการ

ไม่ง่ายเลย ต้องรู้ว่า คำสอนของพระองค์เป็นจริง ที่สามารถที่จะรู้ได้ แต่ต้องอดทนที่จะเข้าใจทุกคำ

ยินดีในกุศลจิตครับ

กราบนอบน้อมพระรัตนตรัยด้วยเศียรเกล้า

ถ้าไม่ได้ศึกษาเรื่องจิต ก็ไม่มีทางเลยที่จะ รู้ความจริงว่า ไม่มีเรา ไม่มีสัตว์บุคคลตัวตน สิ่งใดทั้งสิ้นที่ควรยึดถือ แล้วก็ไม่รู้ว่า มีความเห็นผิดมาตั้งแต่เกิด แล้วก็ตายด้วยความเห็นผิดสะสมต่อไปมากขึ้นเพิ่มขึ้น เพราะความไม่รู้ ไม่ศึกษาพระธรรมที่ทรงแสดง เสียโอกาสอย่างยิ่ง เพราะความเห็นผิดมีโทษที่สุด ความสืบต่อยาวนานของสภาพธรรมด้วยสิ่งที่สะสมในจิต จำนวนภพชาติไม่สามารถสั้นลงได้เลย มีแต่ยาวขึ้น และส่วนใหญ่เป็นไปในภพภูมิที่เป็นทุกข์มากกว่าเป็นสุข ด้วยอกุศลกรรม ที่เกิดจากความเห็นผิดให้ผลนั่นเอง

กราบเท้าบูชาพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

ขอบพระคุณในธรรมทานสหายธรรมบ้านธัมมะทุกท่าน ยินดีในกุศลด้วยค่ะ

ถ้าไม่ได้ศึกษาเรื่องจิต ก็ไม่มีทางเลยที่จะ รู้ความจริงว่า ไม่มีเรา ไม่มีสัตว์บุคคลตัวตน

ยินดีในกุศลจิตครับ