พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้าที่ 190

ดูก่อนอานนท์ ก็อนิจจสัญญาเป็นไฉน ดูก่อนอานนท์ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ อยู่ในป่าก็ดี อยู่ที่โคนไม้ก็ดี อยู่ในเรือนว่างเปล่าก็ดี ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า รูปไม่เที่ยง เวทนาไม่เที่ยง สัญญาไม่เที่ยง สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง วิญญาณไม่เที่ยง ย่อมพิจารณาเห็นโดยความเป็นของไม่เที่ยงในอุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้ ด้วยประการอย่างนี้ ดูก่อนอานนท์ นี้
เรียกว่าอนิจจสัญญา.

มีนิพพานอย่างเดียวเท่านั้นค่ะที่เที่ยง

จะฝันว่าตนเองประจักษ์แจ้งนิพพานก็ไม่ได้

การจะรู้ว่าสภาพธัมมะใดไม่เที่ยง (อุปาทานขันธ์ ๕) ต้องเป็นการอบรมสติปัฏฐานคือ รู้ลักษณะของสภาพธัมมะที่มีในขณะนี้ว่าไม่เที่ยง แต่ปัญญาต้องเจริญเป็นลำดับการจะรู้ว่า สภาพธัมมะไม่เที่ยงเลยไม่ได้ ถ้ายังไม่รู้ว่าเป็นธัมมะที่เป็นนามธรรม รูปธรรม เพราะเราอาจคิดนึกว่า ไม่เที่ยง เกิดแล้วก็แก่ แต่ความเป็นจริงกว่าจะไปถึงแก่ ก็มีความไม่เที่ยงอยู่ทุกขณะ และการประจักษ์ ความไม่เที่ยงก็ต้องเป็นเรื่องของปัญญาระดับวิปัสสนาญาณ แต่ก่อนที่จะถึงเห็นความไม่เที่ยง ก็ต้องรู้ว่าเป็นนามธรรม รูปธรรมก่อนครับ

สุขอื่นยิ่งกว่านิพพานไม่มี นิพพานเที่ยงเพราะไม่เกิดไม่ดับ

สุขในที่นี้ไม่ได้หมายถึงสุขเวทนา แต่หมายถึงสภาวะที่ปราศจากทุกข์

ปราศจากทุกฃ์ เพราะไม่เกิดไม่ดับ

ยินดีในกุศลธรรมค่ะ