ผมมีความคิดที่ไม่ดีขึ้นมา เช่น มีภาพฆ่าพ่อแม่ ตัวเองขึ้นมาผมจึงรีบดึงบางทีก็โมโหจิตตัวเอง ทั้งที่ไหว้พระให้พ่อแม่ทุกวัน อธิษฐานอุทิศบุญให้ (ท่านยังมีชีวิตนะครับ) เวลาสวดอย่างชิณบัณชรก็อธิษฐานว่าสวดแทนท่าน แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ เวลาตอนน้อยใจหรือเผลอโมโหท่านบางขณะแล้วจิตที่เลวนี้มันผุดมาผมเลยหาทุกวิถีทางทั้งปล่อยไปแบบไม่ยึดมันหรือบางทีโมโหก็กดจิตมิให้คิด ถือว่าเป็นอนันตริยกรรมไหมครับ บางทีมันผุดขึ้นมาตอนที่ผมไม่รู้สึกอะไรเลยคิดว่าอาจเป็นมาร แต่ผมกังวลว่ามันจะเกิดตอนโกรธน้อยใจท่านอีกมากครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหนตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
"ผู้ใด เป็นคนมีธรรมอันลามก เบียดเบียนมารดาหรือบิดา ผู้ไม่ประทุษร้าย ผู้นั้น ครั้นตายไปภายหน้า ย่อมเข้าถึงนรกโดยไม่ต้องสงสัย ส่วนผู้ใดบำรุงเลี้ยงมารดาบิดา ด้วยข้าวน้ำ ผู้นั้น ครั้นตายไปภายหน้า เข้าถึงสุคติโดยไม่ต้องสงสัย"

(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก ตักกลชาดก)
---------------------------

เพียงคิด ก็เป็นเพียงอกุศลจิตเท่านั้น ยังไม่ได้ล่วงออกมาเป็นการกระทำที่ไม่ดีประการต่างๆ แม้ว่าจะล่วงออกมาทางวาจา ที่เป็นการพูดไม่ดีกับคุณพ่อคุณแม่ ก็ยังไม่เป็นอนันตริยกรรม เพราะไม่ได้ฆ่า แต่ก็ไม่ควรประมาทกำลังของกิเลส เพราะกิเลสจะมีมากและมีกำลัง ก็มาจากการสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย ควรอย่างยิ่งที่จะได้ดูแลท่าน ทำกิจที่ควรทำ กตัญญูต่อท่านทั้งสอง และที่สำคัญ ควรอย่างยิ่งที่จะได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาให้มีความเข้าใจถูกเห็นถูก ซึ่งจะเป็นที่พึ่งในชีวิตอย่างแท้จริง เป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลให้คุณความดีประการต่างๆ เจริญขึ้น ไม่กระทำในสิ่งที่ผิด ครับ

...อนุโมทนาในกุศจิตของทุกๆ ท่านครับ...