* พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ (ในขุททกนิกาย คาถาธรรมบท พาลวรรค) ว่า "บุคคลใดโง่ ย่อมสำคัญความที่ตนเป็นคนโง่ บุคคลนั้นจะเป็นบัณฑิต เพราะเหตุนั้นได้บ้าง ส่วนบุคคลใดเป็นคนโง่ มีความสำคัญว่าตนเป็นบัณฑิต บุคคลนั้นแล เราเรียกว่าคนโง่"

* โง่ ก็คือความไม่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริงที่กำลังปรากฏขณะนี้ จึงยึดถือว่ามีเรา ของเรา

* ตราบใดที่ยังไม่ได้ฟังพระธรรม ก็อาจจะคิดว่าเราเป็นคนฉลาด มีความรู้ ความสามารถในศาสตร์ต่างๆ หรือคิดว่าเข้าใจพระพุทธศาสนาพอสมควร แต่เมื่อยังไม่รู้ในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่เรา ก็ยังเป็นคนโง่

* คนโง่ มี 2 ประเภท คือ

- คนโง่ที่เริ่มรู้ตามความจริงว่าโง่ เพราะได้ฟังพระธรรม อบรมปัญญารู้ในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่เรา ไปตามลำดับ จึงจะค่อยๆ คลายความโง่ และค่อยๆ เป็นบัณฑิตได้ตามความเป็นจริง

- คนโง่ แต่สำคัญผิดว่าตนเป็นบัณฑิต จึงไม่ฟังพระธรรม แต่เชื่อมั่นในความคิดของตน ที่เป็นความเห็นผิด ไปในทางผิด และเพิ่มความโง่ให้มากขึ้น โดยไม่รู้สึกตัว

* คนโง่ ที่รู้ตัวว่าโง่ จึงพร้อมที่จะฟังพระธรรมให้หายโง่

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ 

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ