พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 450 ๒. กัสสปมันทิยชาดก ว่าด้วยรู้ตัวว่าผิดแล้วสารภาพผิด

[๔๕๖] ข้าแต่ท่านกัสสปะ เด็กหนุ่มจะด่าแช่ง หรือจะตีก็ตาม ด้วยความเป็นเด็กหนุ่ม บัณฑิตผู้มีปัญญาย่อมอดทนความผิดที่พวก เด็กทำแล้วทั้งหมดนั้นได้. [๕๔๗] ถ้าแม้สัตบุรุษทั้งหลายวิวาทกัน ก็กลับ เชื่อมกันได้สนิทโดยเร็ว ส่วนคนพาลทั้ง- หลายย่อมแตกกันเหมือนภาชนะดิน เขา ย่อมไม่ถึงความสงบเวรกันได้เลย. [๕๔๘] ผู้ใดรู้โทษที่ตนล่วงแล้ว ๑ ผู้ใดรู้แสดง โทษ ๑ คนทั้งสองนั้นย่อมพร้อมเพรียงกัน ยิ่งขึ้น ความสนิทสนมของเขาย่อมไม่เสื่อม คลาย. [๕๔๙] ผู้ใด เมื่อคนเหล่าอื่นล่วงเกินกัน คน เองสามารถจะเชื่อมให้สนิทสนมได้ ผู้นั้น แลชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐยิ่ง ผู้นำภาระไป ผู้ ทรงธุระไว้. จบ กัสสปมันทิยชาดกที่ ๒

สาธุ

ตรงนี้ (สีแดง) อ่านไม่เข้าใจ ขอคำอธิบายหน่อยครับ

ข้าแต่ท่านกัสสปะ เด็กหนุ่มจะด่าแช่ง หรือจะตีก็ตาม

ด้วยขอความเป็นเด็กหนุ่ม .....

ขอบคุณครับ

ในอรรถกถาอธิบายว่า เด็กหนุ่มคือผู้มีปัญญาน้อยครับ ไม่ได้หมายถึงอายุ ถ้าคนมี

ปัญญาน้อยด่าว่าอยู่ ผู้ใหญ่คือผู้มีปัญญามากควรจะอดทน ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

ในอรรถกถาอธิบายว่า เด็กหนุ่มคือผู้มีปัญญาน้อยครับ ไม่ได้หมายถึงอายุ ถ้าคนมี

ปัญญาน้อยด่าว่าอยู่ ผู้ใหญ่คือผู้มีปัญญามากควรจะอดทน ขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณครับ

ขออนุโมทนาในคำถามและคำอธิบาย เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง
ขอบพระคุณและอนุโมทนาในกุศลของทุกท่านค่ะ