ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บางส่วนจากการสนทนาธรรมที่บ้านซ.พัฒนเวศม์ บ่าย 25/12/67

youtu.be/MyyqwyM4YBY

ใครก็ช่วยไม่ได้ ทำไม่ได้ นอกจากปัจจัยคือการสะสมด้วยปัญญาที่เห็นถูกต้องตามความเป็นจริงว่าเกิดแล้วต้องตาย แล้วระหว่างที่ยังไม่ตายมีสองอย่างคือดีกับชั่ว ซึ่งก็จะนำมาซึ่งผล

เป็นทุกข์แล้วไม่ดี ... แล้วเป็นทำไม ... เราไม่ตรงเลย ... กว่าจะตรงตามที่พระพุทธเจ้าตรัส แล้วเราค่อยๆ เห็นประโยชน์ แต่การสะสมมันไม่ยอมที่จะทำอย่างที่เป็นประโยชน์เพราะไม่มีเราจะไปทำได้ เพราะฉะนั้น ต้องอาจหาญแค่ไหนที่จะรู้ว่าไม่ว่าขณะนั้นจะเป็นอะไรก็ตามแต่มันเป็นจริงที่ไม่ใช่เรา ... แล้วมันเป็นอะไร?! ไม่ใช่หยุดแค่ไม่ใช่เรา ... มันก็เป็นเรา

ทุกอย่างที่เกิดและดับเป็นทุกข์ ... รู้แล้วยัง?! เริ่มรู้แล้ว ... แล้วยังเป็นทุกข์ไหม?? ... เป็นทุกข์ ... ต้องตรงแต่กว่าจะตรงได้จะเป็นเราอย่างนั้นอย่างนี้แต่ตรงต่อธธรรมะไม่มีเรา ... ต้องเข้าใจตรง ... แค่นี้ว่าตรงยังไม่พอ ... ยังไม่ถึงตัวธรรมะแล้วจะตรงได้ยังไง?!

เราหาทุกข์ใส่ ตัวคนอื่นหาให้ไม่ได้ เราเองหาทุกข์ใส่ตัว!!! เพราะฉะนั้นปัญญาไม่มีทางที่จะทำสิ่งที่ผิด แต่เพราะปัญญายังไม่เกิดที่จะเข้าถึงความเป็นจริง ก็มีแต่ความเป็นตัวเราคิดอย่างโน้นอย่างนี้ ถ้าตรงทุกขณะที่ไม่รู้ความจริงนั้นไม่ดี ... แต่ไม่รู้ ... ความจริงคือความจริง ความตรงคือความตรง ค่อยๆ เอาเราออกจากสิ่งที่เป็นที่เข้าใจผิดว่าเป็นเราหมดทุกอย่าง

ขณะใดเป็นกุศล ขณะนั้นไม่เดือดร้อนจริงๆ แต่แม้จะหวังดี ... หวังดีเดือดร้อนหรือเปล่า?! ถึงต้องตรง สัจจบารมีสำคัญที่สุด ... กำลังบิดเบี้ยวก็ไม่รู้ ... ถ้ารู้แล้วก็ไม่บิดเบี้ยว

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

กราบบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ