ดิฉันเคยเขียนเล่าความทุกข์มาแล้วครั้งหนึ่งแล้ว นานพอสมควร แต่ความทุกข์เหล่านั้นก็ยังอยู่พร้อม กลับจะมากขึ้นทุกครั้งที่นึกและคิด ในสมองมีแต่คำถามว่าทำไมๆ คำตอบอาจตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง รู้เพียงแต่รู้ว่าเกิดมาเพื่อใช้กรรม (การกระทำในชาติภพไหน) ไม่มีใครช่วยแบ่งเบาได้นอกจากยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความทุกข์ของมนุษย์ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรนอกจากความรัก เราต้องการความรักจากคนที่เค้าหมดรัก มันแสนจะทุกข์ เค้าผิดหรือเราผิดกันแน่ สามีกับผู้หญิงใหม่ที่เค้าคบตั้งแต่แรกจากการเป็นมิตรและพัฒนากันไปสามี ภรรยาแทนดิฉัน เค้าทำได้อย่างไร

ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นมีสามีแล้ว แต่สามีเค้าไม่ได้อยู่กันเหมือนคู่อื่น ไปๆ มาๆ เท่าที่รู้มามีลูก ๒ คน คนโตเป็นหมออนามัย คนที่ ๒ เรียนมหาลัยแล้ว เหตุเกิดจากที่เราไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ เราคิดไม่ถึงว่าคนที่ชอบทำบุญ ทำกุศล แต่ทำสิ่งเหล่านี้ เราไปทำงานจึงปล่อยให้เค้าไปด้วยกันนานขนาดเกิดความสนิทสนมกันได้ พอรู้ก็สายทุกอย่างแก้ไขไม่ได้ เพราะเค้ากับผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมที่จะแก้ปัญหาเลย ดิฉันต้องพยายามทำใจได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ขณะนี้เค้าออกนอกหน้าและที่ทำงานของสามีดิฉันรู้ว่าเค้า ๒ คนสนิมสนมกันมาก บางคนเห็นก็เล่าให้ฟัง บางคนก็ปิดเรื่องเค้าเพื่อไม่ให้เกิดเรื่อง ดิฉันรู้เพียงอย่างเดียวว่าเจ็บๆ เสียใจ มันเหมือนแก้วที่บาดใจทุกครั้ง เพราะจากคนที่รักครอบครัวไม่โกหก ซื่อสัตย์ กลับกลายเป็นอีกคนที่เราไม่รู้จัก เรื่องมันมากนักไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้นอกจากไหว้พระทุกวัน ว่าถ้าถึงวันนั้นขอให้ทนได้กับสภาพที่ถูกเค้าปฏิเสธรัก เรารักเค้า แต่เค้ารักอีกคน ขอดิฉันพักใจไว้ที่นี่ละกัน พักเพื่อยื่นสู้ต่อไปเพื่อคนที่เค้ารักเรา แม่ ลูก พี่น้อง เค้าทุกคนรักเราหมด มีแต่คนที่เราต้องการให้เค้ารัก กลับไม่รักเราเลย เรารู้เพียงแต่ว่านั่งหน้าหิ้งพระเล่าให้ท่านฟัง และนั่งไปเรื่อยๆ นิ่งๆ ก็จะได้คำตอบออกมาว่า ถ้าเราให้ของที่เรารักมากๆ กับใครแล้วเค้าวางไว้เฉยๆ ถ้าเป็นอาหาร ก็บูดหรือเสียหรือเป็นสิ่งของที่ทำประโยชน์ได้แต่มันไม่ได้ใช้เลย จะมีประโยชน์อะไรเพราะมันว่างเปล่ามันไม่มีอะไร อยากที่เราจะวิ่งหา

ความรู้สึกสุข ความรู้สึกทุกข์ ความรู้สึกโสมนัส ความรู้สึกโทมนัส ความรู้สึกไม่สุขไม่ทุกข์ (อุเบกขา) และธรรมะอื่นๆ ก็เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นเพราะปัจจัย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา

ความรู้สึกสุขนั้นก็เป็นทุกข์

ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายน้อย มีทุกข์มาก

เชิญคลิกอ่าน ...

เขารักก็รักมั่งเขาชังก็ชังตอบ [โคธชาดก]

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เข้าใจครับว่า ยังละไม่ได้ เพราะยังมีความติดข้อง เมื่อติดข้องก็ต้องทุกข์ ดังนั้นเหมือนจะมีคนอื่นทำให้เราทุกข์ แต่เพราะกิเลสของเราเองต่างหาก เพราะไปติดข้องกับสิ่งนั้น แม้จะพูดอย่างนี้ ก็ไม่ได้สามารถทำให้หายติดข้อง แต่การอบรมปัญญานั้น ควรเริ่มเข้าใจความจริงของสภาพธัมมะที่เกิดขึ้นกับตนเองว่า จริงๆ แล้วอะไรคือความจริง เรื่องราวที่คิดนึกเป็นความจริง ถ้าไม่คิดจะมีเรื่องราวอย่างนี้ไหม ขณะที่คุณเห็น เรื่องนั้น คนนั้น คนนี้หายไปไหน ขณะที่คุณหลับ คนนั้นคนนี้หายไปไหน ขณะที่คุณกำลังอ่านข้อความนี้ ขณะที่อ่าน ขณะนั้นเรื่องคนนั้นคนนี้หายไปไหน ชีวิตจึงอยู่กับจิตแต่ละขณะที่เกิดขึ้นทีละขณะเท่านั้น จึงอยากจะแนะนำว่า ขอให้ฟังแนวทางนี้ ให้เข้าใจความจริงของโลก ธรรมไม่ใช่จะทำให้หายทุกข์ด้วยการระบายหรือไหว้พระ ยังหายไม่ได้เลย เพราะยังมีความติดข้อง พระโสดาบันก็ยังเสียใจ แต่พระอริยเจ้า กับเราต่างกันตรงไหน คือ ท่านเข้าใจความจริงของโลกที่เป็นอยู่ ว่ามีแต่สภาพธัมมะ ขณะที่คิด คิดก็เป็นธรรม แต่เราก็ยึดถือว่าเป็นเราที่คิด ขณะที่เสียใจ ก็เป็นธรรม แต่เราก็ยึดถือว่าเป็นเราที่เสียใจ ขอให้เริ่มฟังแนวทางนี้ และเมื่อปัญญาคุณเจริญขึ้น ก็จะเริ่มรู้จักความจริงของโลกที่แท้จริงและรู้ว่า คนที่จะไม่เศร้าโศกคือพระอนาคามีครับ ลองฟังแนวทางนี้นะ เป็นกำลังใจให้ ด้วยการแนะนำให้ฟังพระธรรม ขออนุโมทนา ความทุกข์ที่ปุถุชน ไม่รู้ความจริง ว่ามีอยู่ในขณะนี้ ไม่ใช่ทุกข์ที่หมายถึงความเศร้าโศก พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความทุกข์นั้น ว่าความทุกข์คืออะไร เหตุของทุกข์คืออะไร และทางดับทุกข์ ดังนั้น เข้าใจทุกข์ในพระพุทธศาสนาว่าคืออะไรเมื่อเข้าใจ ย่อมสามารถดับทุกข์ได้ หาคำตอบได้จาก เว็ปนี้ ทั้งไฟล์ฟังธรรมและกระดานสนทนา ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้ว เราทุกคนมีกรรมเป็นของๆ ตน ทำดีทำชั่วก็เป็นผู้รับผลของกรรมนั้น และเราต้องพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจทั้งปวง การพลัดพรากไม่จำเป็นต้องตายจากกัน พลัดพรากแบบเขาเคยเป็นคนที่รักเรา แล้ววันหนึ่งเขาก็ไปรักคนอื่น ความรักหรือ ความสุขก็ไม่เที่ยง ความทุกข์ก็ไม่เที่ยงเหมือนกันค่ะ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ประเสริฐในชีวิตที่เราควรแสวงหาคือ การศึกษาธรรมะค่ะ

ความเข้าใจในพระธรรม จะค่อยๆ ทำให้จิตใจของท่านหนักแน่นในเหตุผลเพิ่มขึ้นตามลำดับท่านเท่านั้นที่จะรู้ตัวเองว่า มีอกุศลประการไหนที่ยังทำให้ท่านไม่สามารถต้านทานได้ แม้สติจะเกิดคั่นบ้างก็ตาม หากความมั่นคงในธรรมยังไม่มากพอ ก็ยังต้องอบรมเจริญปัญญาต่อไป

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

เขาเป็นคนรักของใครมาก่อน

เขากำลังเป็นคนรักของ ...

เขากำลังติดข้องในความคิด

เขาจะไปเป็นคนรักของใครในอนาคต

อืมม...ต้องคิดให้แยบคาย...

อวิชชา มีความไม่รู้เป็นลักษณะ มีความหลง ลืมเป็นกิจ มีการปกปิดเป็นอาการปรากฏ มีอาสวะเป็นเหตุใกล้

ขอขอบคุณที่ให้กำลังใจ เราไม่เคยรู้จักกัน แต่ก็มีความหวังดีให้กับคนที่กำลังหมดกำลังใจ แต่ทุกท่านก็ทำให้ทราบว่าห่วงใย ขอกราบขอบคุณเพื่อน พี่ น้องสหายธรรมที่ดีที่สุดขอขอบคุณจริงๆ ค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ