ทำไมระลึกถึงคุณพระพุทธองค์ได้ไม่เต็มที่ครับ คือว่าระลึกได้ไม่สุดของความดีและญาณทั้งหลาย แต่ระลึกถึงคุณของพระธรรม และคุณของพระสงฆ์ ระลึกได้มากกว่าครับ..

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ในความเป็นจริง สัตว์โลก ก็คือ จิต เจตสิก รูป ที่เกิดขึ้น ซึ่งการระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย มีพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์ ก็ไม่พ้นจากการเกิดขึ้น ของจิต เจตสิกที่ทำหน้าที่ระลึกเป็นไปในพระคุณประการต่างๆ

ซึ่ง จิต เจตสิก เป็นธรรมที่มีจริง เกิดขึ้นเป็นไป ขณะใดที่เกิดขึ้น เป็นกุศลจิต อกุศลจิต ทำหน้าที่สะสมต่อไป ทำให้แต่ละคน หรือจะกล่าวว่าแต่ละจิต มีอุปนิสัยที่แตกต่างกันไป บางคนเป็นผู้มักโกรธ เพราะเกิดจิต เจตสิกที่ไม่ดี คือ โทสมูลจิตบ่อยๆ จึงเป็นผู้มักโกรธ เพราะสะสมความโกรธบ่อยๆ บางคนก็มีอุปนิสัยในการให้ เพราะเกิดจิตคิดจะให้บ่อยๆ แสดงถึงการสะสมมาแตกต่างกันและสภาพธรรมที่เป็นจิต เจตสิก เป็นสภาพธรรมที่สะสมไว้ ไม่ได้หายไปไหนเมื่อจิตเกิดขึ้น ครับ

การสะสมฝ่ายกุศล ก็มีเช่นกัน และมีความแตกต่างกันไปตามอัธยาศัย การสะสมของสัตว์โลก ที่เป็นการเกิดขึ้นของจิต เจตสิกที่แตกต่างกัน เพราะฉะนั้น แม้แต่การระลึกถึงพระคุณของพระรัตนตรัย มีพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ก็ต้องมีความเข้าใจพระธรรมเป็นสำคัญ จึงจะสามารถรถะลึกได้ถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง และจิตเป็นกุศลในขณะที่ระลึกถึงพระคุณซึ่งก็แล้วแต่ว่า แต่ละคน สัตว์โลก สะสมการระลึกถึงพระคุณส่วนใดมาก ก็ย่อมน้อมไปในพระคุณในส่วนนั้นได้มาก สะสมการเกิดขึ้นของจิต เจตสิก ที่ระลึกถึงพระคุณส่วนใดน้อยก็ระลึกได้น้อยในพระคุณส่วนนั้น

นี่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอนัตตา ของจิต เจตสิกที่สะสมส่วนใดมาก ส่วนใดน้อย ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยที่ทำให้ระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้าได้น้อย เพราะในอดีต จิต เจตสิกที่เกิดขึ้นระลึกถึงพระคุณน้อยกว่าการระลึกถึงพระธรรมและพระสงฆ์

ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ