พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 154

มงคลสูตร สำหรับคฤหัสถ์ทั้งหลาย

บิดามารดาเป็นบุคคลผู้ควรบูชา ด้วยว่าการบูชาแม้ซึ่งบุคคล เหล่านี้ ชื่อว่าเป็นมงคลเหมือนกัน เพราะการบูชานั้น ท่านว่า เป็นกุศลธรรม และเพราะการบูชานั้น เป็นเหตุแห่งความเจริญแห่งอายุ เป็นต้น สมจริงดังคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ชนเหล่าใดแล จัก เป็นผู้เกื้อกูลแก่มารดา เป็นผู้เกื้อกูลแก่บิดา เกื้อกูลแก่สมณะ เกื้อกูล แก่พราหมณ์ จักสมาทานประพฤติกุศลธรรมนี้อยู่ เพราะเหตุแห่งการ สมาทานกุศลธรรมเหล่านั้น ชนเหล่านั้นจักเจริญด้วยอายุบ้าง จักเจริญ ด้วยวรรณะบ้าง ดังนี้เป็นต้น

ขออนุโมทนา

มารดาบิดา ท่านเปรียบเหมือนเป็นพระอรหันต์ของบุตร ผู้ใดบำรุง มารดาบิดาดีก็มีคุณใหญ่ แต่ถ้าไม่ปรนนิบัติ ไม่กตัญญ ก็มีโทษมาก และความกตัญญเป็นเครื่องหมายของคนดีค่ะ

ขอกราบ คุณพ่อและคุณแม่ ในพระคุณที่ทำให้ได้เกิดมา และได้ศึกษาพระธรรมครับ

การดูแลมารดาบิดาให้มีความสุข แม้ขณะที่ท่านเจ็บป่วย ท่านก็มีความสุข ยิ่งทำให้เรามีความสุขด้วย

สาธุ

ขออนุโมทนาครับ