ผมเคยเอาน้ำโค๊กให้พ่อดื่ม จากนั้นในระหว่างที่กำลังจะเอาไปยื่นให้ จู่ๆ จิตก็เกิดคิดถึงเรื่องการฆ่าบิดาขึ้นมาแวบหนึ่งสั้น ๆ ไม่แน่ใจว่าคิดอยากฆ่าด้วยหรือเปล่าในแวบหนึ่งนั้น เพราะมันเกิดขึ้นและดับเร็วมาก แต่ตัวผมเป็นคนยินดีในการรักษาศีล และการปฏิบัติเพื่อไปให้ถึงนิพพาน ใจจริงไม่ได้อยากฆ่าพ่อเลย เพราะรู้ว่าเป็นบาปหนัก ผมจึงอยากทราบว่าจิตที่ไปนึกถึงเรื่องการฆ่า ถือเป็นวธกจิตต หรือจิตคิดฆ่า ตามองค์แห่งปาณาติบาตหรือเปล่าครับ แล้วถ้าต่อไปภายหน้าพ่อผมเกิดเสียชีวิตด้วยโรคที่เกิดจากโค้กที่ดื่มในครั้งนี้เป็นเหตุ อย่างนี้จะถือว่าทำปิตุฆาตไปหรือเปล่าครับ ขอความกรุณาช่วยตอบให้ทราบด้วยครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเครียดและกลัว ไม่กล้าหยิบยื่นสิ่งใดให้พ่อแม่รับประทานเลยครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ก็ย่อมจะมีเหตุปัจจัยให้ได้คิดถึงหรือไตร่ตรองพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง แทนที่จะไปคิดเรื่องอื่น การบำรุงดูแลบิดามารดา เป็นกิจที่บุตรควรทำเป็นอย่างยิ่ง ไม่ควรละเลย และควรมอบให้เฉพาะสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของท่าน เท่านั้น จากประเด็นคำถาม เป็นเรื่องของความคิดฟุ้งซ่านไปด้วยอกุศล ก็ขอให้ได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมต่อไป ซึ่งเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะป้องกันรักษาจิตไม่ให้ตกไปในฝ่ายอกุศล ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณครับ

ขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ