พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๓- หน้าที่ 185

มหาตัณหาสังขยสูตร ว่าด้วยการก้าวลงสู่ครรภ์

[๔๕๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะความประชุมพร้อมแห่งปัจจัย ๓ ประการความเกิดแห่งทารกก็มี ในสัตว์โลกนี้ มารดา บิดา อยู่ร่วมกัน แต่มารดายังไม่มีระดู และสัตว์ที่จะมาเกิดยังไม่ปรากฏ ความเกิดแห่งทารกก็ยังไม่มีก่อน ในสัตว์โลกนี้ มารดา บิดา อยู่ร่วมกัน มารดามีระดู แต่สัตว์ที่จะมาเกิดยังไม่ปรากฏความเกิดแห่งทารกก็ยังไม่มีก่อน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อใดมารดา บิดาอยู่ร่วมกันด้วย มารดามีระดูด้วย สัตว์ที่จะมาเกิดก็ปรากฏด้วย เพราะความประชุมพร้อมแห่งปัจจัย ๓ ประการอย่างนี้ ความเกิดแห่งสัตว์จึงมี ดูก่อนภิกษุทั้งหลายมารดาย่อมรักษาทารกนั้นด้วยท้องเก้าเดือนบ้าง สิบเดือนบ้าง เมื่อล่วงไปเก้าเดือน หรือสิบเดือน มารดาก็คลอดทารกผู้เป็นภาระหนักนั้น ด้วยความสงสัยใหญ่ และเลี้ยงทารกผู้เป็นภาระหนักนั้นซึ่งเกิดแล้วด้วยโลหิตของตนด้วยความสงสัยใหญ่.

การได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นของยาก

สาธุ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ในอรรถกถาอธิบายว่า ด้วยการสงสัยในชีวิตอย่างใหญ่ อย่างนี้ว่าเราหรือบุตรของเราจักปราศจากโรคไหมหนอดังนี้.ขออธิบายเพิ่มดังนี้ การคลอดบุตรเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตของมารดา ในสมัยโบราณ เพราะบางครั้งในขณะคลอด มารดาตายก็มี ลูกตายก็มี ดังนั้นจึงสงสัยว่า ทั้งตัวมารดาและบุตรจะรอดหรือไม่รอด...

ขออนุโมทนา