ข้อความบางตอนจาก...

วรรณาโรหชาดก

ว่าด้วย ผู้มีใจคอหนักแน่น

ผู้ใดเชื่อคำพูดผู้อื่น โดยถือเป็นจริงเป็นจัง ผู้นั้นต้องพลันแตกจากมิตรและต้องประสบเวรเป็นอันมาก ผู้ใดระมัดระวังอยู่ทุกขณะ มุ่งความแตกร้าว คอยแต่จับผิด ผู้นั้นไม่ชื่อว่าเป็นมิตร ส่วนผู้ใด อันผู้อื่นยุให้แตกกันไม่ได้ ไม่มีความรังเกียจในมิตร นอนอยู่อย่างปลอดภัยเหมือนบุตรนอนแอบอกมารดา ฉะนั้น ผู้นั้นนับว่าเป็นมิตรแท้

บุญใด เกิดแต่การนอบน้อมนมัสการพระรัตนตรัย

ขอทุกท่านจงปราศจากอันตรายในที่ทั้งปวง ด้วยเดชแห่งบุญนั้น

สาธุ

ผู้ที่เป็นมิตรแท้คือ ทำสิ่งที่ทำยาก ให้สิ่งที่ให้ยาก อดทนสิ่งที่อดทนยาก และไม่หวั่นไหว แม้คนอื่นจะพูดว่าเพื่อนไม่ดีอย่างไร จะพูดกี่พันกี่ครั้งเขาก็ไม่แตกจากเพื่อนค่ะ

บุญใด เกิดแต่การนอบน้อมนมัสการพระรัตนตรัย

ขอทุกท่านจงปราศจากอันตรายในที่ทั้งปวง ด้วยเดชแห่งบุญนั้น

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

[เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ หน้าที่ ๒๒๖

๙. สตปัตตชาดก

ว่าด้วยความสำคัญผิด

[๔๓๖] มาณพสำคัญนางสุนัขจิ้งจอกในหนทางซึ่งเที่ยวอยู่ในป่า ผู้ปรารถนาประโยชน์และบอกให้รู้ด้วยอาการอย่างนั้นว่า เป็นผู้ปรารถนาความฉิบหาย แต่มาสำคัญนกกระไนผู้ปรารถนาความฉิบหายว่าเป็นผู้ปรารถนาประโยชน์ฉันใด.

[๔๓๗] บุคคลบางคนในโลกนี้ย่อมเป็นเช่นนั้น เมื่อชนทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์กล่าวสอน ย่อมกลับถือเอาโดยไม่เคารพ ฉันนั้น.

[๔๓๘] อนึ่ง ชนเหล่าใดสรรเสริญบุคคลนั้นก็ดี ยกย่องบุคคลนั้นเพราะกลัวก็ดี ก็สำคัญชนเหล่านั้นว่าเป็นมิตร เหมือนมาณพสำคัญผิด ถือเอานกกระไนว่าเป็นมิตร ฉะนั้น.

จบ สตปัตตชาดกที่ ๙

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บุญใด เกิดแต่การนอบน้อมนมัสการพระรัตนตรัย ขอทุกท่านจงปราศจากอันตรายในที่ทั้งปวง ด้วยเดชแห่งบุญนั้น

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกๆ ท่านค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ ข้อความที่ว่า ผู้ใดเชื่อคำพูดผู้อื่นโดยถือเป็นจริงเป็นจัง ผู้นั้นต้องพลันแตกจากมิตรและต้องประสบเวรเป็นอันมาก ดิฉันก็เคยประสบเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว คือมีผู้ใหญ่เคยรับปากว่าจะให้สวัสดิการเรื่องบ้านพักราชการตามสิทธิที่เราควรจะได้ แต่พอถึงเวลาก็ไม่รักษาคำพูด ตอนแรกดิฉันก็โกรธ พอมาพิจารณาดูว่า คงเป็นวิบากกรรมของเราเอง ไม่ควรไปยึดติดคำพูดในตอนนั้น ซึ่งไม่ใช่วันนี้ คือต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน ดิฉันจึงรู้สึกเหมือนออกจากคล้อง ใจเบาสบาย ดิฉันมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้หลายเรื่อง ทำให้คิดถึงศีลข้อ 4 เรื่องวาจา ดิฉันคงผิดศีลข้อนี้แน่ๆ เพราะจะถูกคนอื่นผิดคำพูดตลอด

ความคิดเห็นที่ 2

ผู้ที่เป็นมิตรแท้คือทำสิ่งที่ทำยาก ให้สิ่งที่ให้ยาก อดทนสิ่งที่อดทนยาก และไม่หวั่น ไหวแม้คนอื่นจะพูดว่าเพื่อนไม่ดีอย่างไร จะพูดกี่พันกี่ครั้งเขาก็ไม่แตกจากเพื่อนค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ในชีวิตประจำวัน อกุศลจิตมีเป็นพื้นอยู่แล้ว พร้อมทั้งเกิดบ่อยมาก ยิ่งถ้ามีกำลังแรงกล้า ก็ล่วงออกมาเป็นทุจริตกรรม เบียดเบียนผู้อื่นให้เดือดร้อน เพราะเหตุว่ายังไม่ได้ดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด จึงยังมีความขุ่นเคือง ไม่พอใจบ้าง มีความติดข้องยินดีพอใจบ้าง เป็นต้น ตามการสั่งสมมาของแต่ละบุคคล (ไม่ว่าเขา ไม่ว่าเรา)

อกุศลธรรมทำให้เป็นคนไม่ตรงและจะเป็นคนไม่ตรงต่อไป ถ้าไม่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง ปัญญาเท่านั้นที่รู้ตรงตามความเป็นจริงของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ ทำให้มีความเห็นที่ถูกต้องว่า อกุศลธรรมไม่ใช่ของใคร ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล แต่เป็นอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นตามการสั่งสมเท่านั้น

เมื่อเป็นดังนี้ ผู้ที่เป็นมีความเป็นมิตร เป็นเพื่อนที่ดีต่อบุคคลอื่นนั้น ย่อมจะไม่มีความโกรธ ไม่มีความอาฆาตในบุคคลผู้ประพฤติไม่ดี เพราะเหตุว่าความประพฤติของบุคคลอื่นไม่เป็นประมาณ ที่สำคัญคือ เริ่มที่ตัวเรา พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงนั้น อุปการะเกื้อกูลให้พิจารณาตัวเองเป็นสำคัญและไม่มีส่วนใดของคำสอนที่ส่งเสริมให้พุทธบริษัทเกิดอกุศลจิตเลยแม้แต่นิดเดียว ครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ

อ้างอิงจาก : ความคิดเห็นที่ ๗ โดย ปริศนาความคิดเห็นที่ ๒

ผู้ที่เป็นมิตรแท้คือทำสิ่งที่ทำยาก ให้สิ่งที่ให้ยาก อดทนสิ่งที่อดทนยาก และไม่หวั่น ไหว แม้คนอื่นจะพูดว่าเพื่อนไม่ดีอย่างไร จะพูดกี่พันกี่ครั้งเขาก็ไม่แตกจากเพื่อนค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะขออนุโมทนา

ขออ้างอิงต่ออีกที

เรียบๆ ง่ายๆ โดนใจเช่นกัน

ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนา

ความเป็นเพื่อนเป็นมิตร ไม่เลือก เพศ ผิวพรรณ

มนุษย์หรือสัตว์เดรัจฉานย่อมต้องการ "ความเป็นมิตร" ไม่ต่างกัน

ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลวิริยะของทุกท่านค่ะ

มิตรที่ดี มีปัญญา ย่อมไม่ลอยไปตามเสียง

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ