ความไม่ดีคือความไม่รู้ความจริง ความไม่ดี คือ สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น "เพราะไม่รู้ความจริง" ยังคงมีเรา ต่อเมื่อมีความเข้าใจมั่นคงจริงๆ ว่าไม่มีเรา ความดีทั้งหมด เพื่อละความเป็นเรา 

เมื่อไม่มีเรา ดีก็คือดี ดีจะเป็นอื่นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น ดีเป็นใครดีหรือเปล่า? หรือดีเป็นดีเท่านั้น ไม่มีใครเลย ไม่ใช่ของใครด้วย และถึงอย่างนั้น "ดี" ก็ยังเป็นสิ่งที่ควรทำมิใช่หรือ? ถึงแม้ว่าไม่มีเรา เมื่อไม่มีเรา จึงรู้ความจริงว่า ดีต้องเป็นดี ไม่ใช่เรา ไม่ดีก็คือไม่ดี ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ทำความดีเพื่อเป็นเรา 

เพราะเข้าใจความจริง จึงรู้ว่า กว่าจะรู้จริงๆ ได้ ว่า ไม่ใช่เราแน่นอน ก็ต้องอาศัยความดีนั่นแหละ ทุกประการ จึงเป็นบารมี เพราะว่า ขณะที่ความดีเกิดขึ้น ความไม่ดีเกิดไม่ได้

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไป ไม่ใช่เพื่อเรา แต่เพื่อละความเป็นเรา ด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องว่า ไม่มีเรา แม้ความดีนั้นก็ไม่ใช่เรา แต่ความดีนั้น ให้ผลที่ดี ผลที่ดีก็ไม่ใช่เรา ทั้งหมดต้องนำมาซึ่งความเข้าใจที่ถูกต้องว่า(เป็นธรรมะ) "ไม่ใช่เรา" 

ข้อความบางตอนจากการสนทนาธรรม ในการสนทนาพระสูตร "ทุติยคตสูตร"  ถ่ายทอดสดออนไลน์จากมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา เมื่อวันเสาร์ที่ ๓๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๔

โปรดติดตามการสนทนาฉบับสมบูรณ์ ได้ที่ลิงค์ด้านล่าง :

ขออนุโมทนาครับ 

กราบอนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ