ฝ่ายอารัมมณูปนิชฌาน

เผาอกุศลด้วยการรู้อารมณ์ ที่ตรงกันข้ามกับอกุศล เพราะกุศลเกิดเพราะเห็นบ้าง ได้ยินบ้าง ได้กลิ่นบ้าง ลิ้มรสบ้าง รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสบ้าง ผู้มีปัญญารู้หนทางที่จะละ หรือเผาความติดข้องที่ทำให้เกิดอกุศลจิต ด้วยโสภณสมาธิมีกำลังมั่นคง เป็น อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ จึงเป็นฌานจิต ที่ทำให้ไม่รู้อารมณ์ ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ชั่วคราว ซึ่งเป็นอารมณ์ที่จะทำให้อกุศลจิตเกิด

ฝ่ายลักขณูปนิชฌาน

ลักขณูปนิชฌาน เผากิเลสด้วยความรู้ลักษณะของธรรม ไม่ใช่เพียงแต่อกุศลไม่เกิด รู้ความจริงว่า ขณะนั้นไม่ใช่ตัวตน เป็นสติปัฏฐานอบรมถึงเฉพาะลักษณะตามความเป็นจริง จนกระทั่งรู้ชัดวิเสสลักษณะ คือลักษณะเฉพาะและสามัญลักษณะที่เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา (ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ไม่ใช่ตัวตน) ตามลำดับ

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากสัทธา สูตร..ข้อความเตือนสติเรื่องสัทธาสูตร

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของคุณ wittawat ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ