เพราะอวิชชาความไม่รู้จึงโกรธ เกลียดเขาโกรธเขาขณะนั้นเป็นอกุศลของตนเองอกุศลกำลังทำร้ายตัวเองอยู่ เพราะอกุศลทั้งหลายไม่นำมาซึ่งความสุขความสบายแล้วขณะที่โกรธมีประโยชน์ไหม? ประโยชน์ที่ได้รับจากการฟังพระธรรม ทำให้เห็นโทษของความโกรธ คือ ทำร้ายตนเองก่อนและทำร้ายผู้อื่นด้วย ขณะที่คิดตรึกถึงสิ่งที่ถูกต้องดีงาม การให้อภัย ความมีเมตตาขณะนั้นเป็นกุศลจิต และขณะที่กุศลจิตเกิด อกุศลจิตย่อมไม่เกิด น่าโกรธกิเลสไหม น่าจะโกรธ หรือ ไม่น่าจะโกรธ หรือ ไม่ควรจะโกรธอะไรทั้งนั้น

....ขออนุโมทนาค่ะ....

คิดตาม เข้าใจ และระลึกได้เป็นสภาพธรรมที่ต่างกันค่ะ

อ่านแล้วก็.....คิดตามได้ เข้าใจได้

แต่จะระลึกได้มั้ย คงต้องขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยของแต่ละบุคคลแล้วล่ะค่ะ

ฟังผ่านๆ เหมือนน่าโกรธกิเลสเสียจริงๆ เพราะมีกิเลส ถึงได้เกิดแล้วเกิดอีกไม่จบไม่สิ้นอยู่อย่างนี้ แต่โกรธกิเลสก็เป็นกิเลส โกรธกิเลสไม่ใช่ปัญญา ถ้าเป็นปัญญา ปัญญาย่อมเห็นว่าไม่สมควรที่จะโกรธกิเลส แต่ควรรู้จักกิเลส เข้าใจกิเลส เพื่อที่จะได้ละกิเลสแล้วดับกิเลสตามลำดับขั้น

ขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของพี่เมตตาครับ

น่าโกรธกิเลสมั้ย น่าโกรธหรือไม่น่าจะโกรธ หมายความว่ามีสิทธิ์ที่จะโกรธ มีสิทธิ์ที่จะโกรธกิเลสตัวเอง คำตอบที่เป็นยุติคือ "ไม่โกรธ" โกรธเป็นอกุศลเป็นโทสะท่านบอกว่าเมื่อโกรธอยู่ ทุคติคือผลย่อมเกิดเหมื่อนรอยเท้าเกวียนติดตามรอยเท้าโคฉะนั้น ไม่ควรโกรธอะไรทั้งนั้น ก็ผิดอีก เพระยังมีตัวตนที่จะไม่โกรธ ที่ถูกคือ "จะระลึกได้มั้ย แล้วแต่เหตุปัจจัยของแต่ละบุคลแล้วล่ะค่ะ" ว่าเป็นธรรม จึงจะเป็นปัญญา ครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ไม่ควรเห็นว่า ความโกรธ เป็นเรื่องดี ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของพี่เมตตาครับ...

ความโกรธนี้ กระทำสิ่งไม่เป็นประโยชนได้ทุกอย่าง ยังประโยชน์ทั้งปวงให้พินาศไป เป็นข้าศึกมีกำลัง.

(ข้อความบางตอนจาก ... พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก) กิเลสเป็นสิ่งที่ทำให้จิตเศร้าหมอง...ไม่มีใครอยากให้มี..เวลามีก็เกิดความไม่พอใจ..ลืมไปว่าการเกิดของกิเลสเป็นไปตามเหตุปัจจัย..และสิ่งที่ละได้คือปัญญา ขณะที่ระลึกได้ไม่ได้เพิ่มโทสะ....หากไม่พอใจหรือโกรธเป็นการเพิ่มโทสะ..ไม่เป็นประโยชน์..

ไม่ควรเห็นว่า ความโกรธ เป็นเรื่องดี ครับ

เพราะฉะนั้น เมื่อมีความเข้าใจสภาพธรรมทีกำลังปรากฏว่าเป็นแต่เพียงธรรมะ โทสะที่เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่สามารถบังคับให้โทสะเกิดหรือไม่ให้โทสะ เกิดได้เลย โทสะเป็นเพียงธรรมะไม่ใช่เรา เมื่อมีความเข้าใจว่าโทสะเป็นเพียงธรรมะ เข้าใจแล้ว...ไม่น่าโกรธ และไม่ควรจะโกรธอะไรทั้งนั้นค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านค่ะ

ก่อนนี้...ถ้าโกรธจะแสดงออกทันทีทางกาย...วาจาและใจ แต่เมื่อได้ฟังธรรม (โดยเฉพาะเมื่อวันอาทิตย์ที่ 20 มิ.ย 53) วันนี้ได้รับผัสสะและมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดโทสะ (โกรธ..ไม่พอใจ) แต่ระงับเก็บไว้ในใจจิตคิดว่า..อกุศลวิบากส่งผลน้อมรับไปเถิด (ทำให้ใจสงบลงได้อย่างรวดเร็วถึงกระนั้นก็ตาม เชื้อและความรุนแรง (โทษ) ของความโกรธทำให้ร้องไห้ (รู้เฉพาะตัวเอง) เมื่อไม่ได้แสดงออกหรือโต้ตอบใดๆ ทำให้เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างเป็นปกติแต่ต้องใช้ความอดทนมากพอสมควรทีเดียว

ขออนุโมทนาในกุศลจิตและผู้ที่เจริญในธรรมทุกๆ ท่านค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ

เป็นแบบทดสอบที่วัดกำลังของปัญญาได้เป็นอย่างดี

น่าโกรธกิเลสไหม? น่าจะโกรธ หรือ ไม่น่าจะโกรธ หรือ ไม่ควรจะโกรธอะไรทั้งนั้น

ขออนุโมทนาครับ

โกรธหรือไม่โกรธ มีเหตุปัจจัยให้เกิด ก็เกิด...เกิดแล้ว...สำคัญ....เข้าใจอย่างไร.....ถึงความเป็นธรรมะ

ขออนุโมทนาค่ะ

เพราะสัมปชัญญะนั้น สัมปยุตด้วยสตินั่นแหละ ฉะนั้น ในนิทเทสแห่งฌานวิภังค์นี้จึงตรัสว่า สโต สมฺปชาโน อภิกฺกมติ สโต สมฺปชาโน ปฏิกฺกมติ (พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 385)

เมื่อเข้าใจ

ก็

ไม่โกรธ

(มั่นคงในกรรม)

....................

อนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ