การรักษาศีลเป็นการงดเว้นจากอกุศลกรรมทางกายวาจา ซึ่งมีหลายระดับ

ตามอัธยาศัยของแต่ละท่าน คือ ศีล ๕ ศีล ๘ ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗ เป็นต้นถ้าปฏิญญาว่าจะรักษาศีลเท่าไหร่ ก็ควรประพฤติตามที่ปฏิญญาไว้ ถ้าไม่ประพฤติตาม ชื่อว่าขาดความจริงใจ เหมือนกับหลอกลวงผู้อื่น ไม่ตรงกับตัวเอง

ศีล ๘ ในข้อว่า วิกาลโภชนา นัจจคีตะ ฯ อุจจาสยนะ ฯ ๓ ข้อหลังเป็น

การขัดเกลากิเลสของผู้มีอัธยาศัย แต่ถ้ามีการก้าวล่วงไม่ได้ทำให้ล่วง

กรรมบถแต่อย่างใด ย่อมไม่นำเกิดในอบายภูมิ

คนที่จะรักษาศีล ๘ ก็ขึ้นอยู่กับอัธยาศัยจริงๆ ที่จะขัดเกลากิเลสยิ่งขึ้น ถ้ารักษาได้ขออนุโมทนา แต่ต้องเป็นปกติ ไม่ใช่ฝืนกับอัธยาศัยนะ