ทราบมาว่า ภาษาของเทวดาบนสวรรค์นั้นคือ ภาษาบาลี และสวรรค์ทุกชั้นนั้นก็มีศาลาสุธรรมมาอยู่ทุกชั้น ซึ่งก็คงมีศาลาสนทนาธรรมของเทวดามิจฉาทิฏฐิ เช่นกัน

สำหรับเทวดาสัมมาทิฏฐิ และเทวดาที่เป็นพระอริยะ เช่น ท้าวสักกเทวราช หรือพุทธมารดาเทวบุตร เวลาสนทนาธรรมกัน ไม่ทราบว่าจะอ้างพุทธพจน์จากพระไตรปิฎกฉบับไหน ครับ สงสัยจัง

สำหรับพระอริยบุคคลบนสวรรค์ชั้นต่างๆ โดยมากท่านได้รับฟังพระธรรมโดยตรงจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เวลาท่านอ้างท่านก็อ้างว่า สมัยหนึ่งพระพุทธองค์ประทับอยู่ที่..ข้าพเจ้าได้สดับมาว่า.. เนื่องจากบนสวรรค์ไม่มีการสืบทอดศาสนาเหมือนในโลกมนุษย์ เพราะไม่มีพุทธบริษัทที่เป็นนักบวช มีพระภิกษุ เป็นต้น ส่วนใหญ่แล้วบนสวรรค์เป็นสถานที่เสวยผลของบุญ การศึกษาพระธรรมคำสอน การสืบทอดพระธรรมตลอดมาจนมีหนังสือพระไตรปิฎก จึงมีเฉพาะในโลกมนุษย์เท่านั้น ดังนั้นสำหรับพระอริยบุคคล เวลาท่านกล่าวธรรมะ ท่านก็อ้างพระพุทธเจ้า หรืออ้างพระสาวกที่เป็นพระอรหันต์ครับ

เป็นอีกหนึ่งความรู้ใหม่ เพราะไม่เคยเกิดสงสัยในเรื่องอย่างนี้เลย

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ

พระไตรปิฎก เป็นการรวบรวมหรือประมวลคำสอนของพระผู้มีพระภาค ซึ่งมีทั้งหมด ๓ หมวด หรือ ๓ ปิฎก ได้แก่ พระวินัยปิฎก (ประมวลสิกขาบทที่พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติ แก่พระภิกษุ และ ภิกษุณี ซึ่งจะเป็นไปเพื่อการขัดเกลากิเลสยิ่งขึ้น) ,พระสุตตันตปิฎก (ประมวลพระธรรมเทศนา ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ณ สถานที่ต่างๆ ปรารภบุคคลต่างๆ ) และ พระอภิธรรมปิฎก (ประมวลสภาพธรรมล้วนๆ ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ซึ่งละเอียดและลึกซึ้ง) การจารึกพระไตรปิฎกเป็นตัวหนังสือ สำหรับพุทธบริษัทได้อ่านได้ศึกษากันอย่างในปัจจุบันนี้ มีเฉพาะในโลกมนุษย์ เทวดาบนสวรรค์ บางครั้งท่านก็ลงมาเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถามปัญหาธรรมและฟังพระธรรมโดยตรงจากพระองค์ แล้วได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม บรรลุถึงความเป็นพระอริยบุคคล เป็นจำนวนมาก เวลาท่านสนทนาธรรมกัน ท่านก็สนทนาในสิ่งที่มีจริงไม่พ้นไปจากสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ซึ่งเป็นพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้และทรงแสดงไว้ ครับ

เทพบุตรองค์หนึ่ง เห็นเพื่อนไปจุติในอบายภูมิ ก็เกิดความกลัว เกิดความเดือดร้อนใจ ก็คิดว่าไม่มีใครจะช่วยเราได้ นอกจากไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้วถามปัญหาว่าจิตนี้สะดุ้งอยู่เป็นนิตย์ ฯลฯ ภายหลังได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าได้บรรลุเป็นพระโสดาบันค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ถ้าไม่มีสภาพธรรม..จะมีพระไตรปิฎกไหม

พระไตรปิฎกก็คือการแสดงสภาพธรรมที่มีจริงโดยนัยต่างๆ บนสวรรค์เมื่อกล่าวธรรม อย่างเช่น สนังกุมารพรหมแสดงธรรมกับเทวดาชั้นดาวดึงส์ก็กล่าวว่า สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาค...ทรงมีปัญญามาก..เทวดาสนทนากันก็ไม่พ้นไปจากความจริง สัจจะ โดยนัยต่างๆ ทั้งพระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม ขณะที่เทวดากล่าวธรรม ก็ชื่อว่าอ้างพระไตรปิฎก (คำสอน) แล้ว เพราะก็ไม่พ้นไปจากพระไตรปิฎกเลย (คำสอน) แม้จะไม่ได้บอกว่าอยู่เล่มไหน เพราะเป็นเพียงผู้อ่านลายพระราชหัตถ์ของพระราชาเมื่อใครก็ตามแสดงธรรม พระพุทธเจ้าเปรียบเหมือนพระราชา พระราชหัตถ์ (ข้อความ) คือพระไตรปิฎก (คำสอน) ผู้แสดงธรรมคือผู้ที่อ่านลายพระราชหัตถ์ ใครก็ตามแม้เป็นเทวดา ถ้ากล่าวถึงธรรมที่ถูกต้อง จึงไม่พ้นไปจากพระไตรปิฎก (คำสอน) แม้จะไม่อ้างเล่มไหนก็ตาม

ขออนุโมทนาค่ะ