จากการได้ฟังธรรมะมาระยะหนึ่ง.แต่เพิ่งมานึกคิดได้ว่า.เหตุการณ์หรือสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตที่จำได้ในขณะนั้น.ไม่ใช่เราแต่เป็นสภาพธรรมะทั้งสิ้น. อย่างนี้เขาเรียกว่าอะไรครับ. ซึ่งความไม่ใช่เรามันควรจะเกิดตอนนั้นเลย..ซึ่งเป็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว.เหมือนกับคิดได้ก็สายเสียแล้ว..หรือเปล่า.ไม่เข้าใจขอคำอธิบายหน่อยครับจักขอบพระคุณอย่างสูง.

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ในขณะนั้นไม่พ้นจากความคิดนึก ซึ่งเป็นการคิดนึกถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ขณะที่คิดนึกนั้น เป็นธรรมที่มีจริง ไม่ใช่เรา เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย บังคับบัญชาไม่ได้ สิ่งสำคัญ คือ ค่อยๆ เข้าใจว่านั่นเป็นธรรม สิ่งที่เกิดล้วนเกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่เพราะความอยากความต้องการและไม่สามารถบังคับบัญชาอะไรได้เลย ครับ
... ยินดีในกุศลของคุณ Kuat639 และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...