ทุกขณะ ต้องเกิดขึ้น เป็นไป ตามการสั่งสม ถ้าเห็น เห็นอะไร เห็นอกุศล และไม่ชอบอกุศล ก็ดิ้นรน แล้วก็เดือดร้อน ถ้าปัญญาไม่พอ ก็ยึดมั่น หาทางอื่นที่จะทำให้อกุศลน้อยลง ถ้าเป็นการรู้จริงๆ ว่าเป็น "ธรรม" ชั่วขณะที่สั้นมาก แล้วก็หมดไป ก็จะเป็นอิสระจาก "โลภะ" ที่พยายามจะไปเปลี่ยนแปลงด้วยความเป็น "ตัวตน" เห็นธรรมที่เกิดขึ้นแล้วตามความจริง ตามการสะสมซึ่งถ้าไม่เห็นอย่างนี้ ก็ละความเป็น "ตัวตน" ไม่ได้

บรรยายโดย อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ขออนุโมทนา

ธรรมเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่เราเปลี่ยนแปลง เพราะทุกอย่างเป็นธัมมะ

ขออนุโมทนา

ทุกคนไม่ชอบชื่อโลภะ แต่ก็ชอบอาหารอร่อย รูปสวยๆ เสียงเพราะๆ ฯลฯ ทุกคนไม่ชอบความโกรธเพราะทำให้เร่าร้อนกระวนกระวายไม่เป็นสุข สาเหตุของทุกข์ก็มาจากโลภะความติดความพอใจ เมื่อสิ่งนั้นเปลี่ยนไปก็เป็นทุกข์ ถ้ามีปัญญาก็จะติดน้อยลง ทุกข์ก็น้อยลงไปด้วย เพราะรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่ของเรา

ไม่มีความรู้ความคิดพอจะร่วมแสดงความคิดเห็นสนทนาด้วย ได้แต่ติดตามอ่านความคิดเห็นและข้อธรรมของท่านทั้งหลายตามหน้ากระดานสนทนา page ต่างๆ ด้วยความรู้สึกดีมากๆ น่าจะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไรไม่แน่ใจ ถ้าคำว่า อนุโมทนา แปลว่า พลอยยินดี ก็ยังไม่ใช่ มีสิ่งที่ยิ่งกว่านี้ในความรู้สึก แต่ก็ post คำนี้ตามท่านอื่นๆ เพราะไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนดีกว่านี้ค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

อนุโมทนา แปลว่า ความยินดี ความชื่นชม ในกุศลจิตที่คนอื่นทำ ไม่ใช่การบังคับให้อนุโมทนา แต่เป็นกุศลที่เกิดจากจิตที่ดีงาม เมื่อเห็นคนอื่นเขาทำความดี การอนุโมทนา ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาก็ได้ แค่เห็นใครทำดีแล้วเกิดกุศลจิตยินดีด้วยในใจก็ได้ค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ