ในวันหนึ่งๆ ที่กำลังนอนหลับสนิท แม้ว่าจะมีจิตซึ่งเกิดดับสืบต่อดำรงภพชาติความเป็นบุคคลนี้ แต่โลกนี้ก็ไม่ได้ปรากฏเลย ขณะใดที่ไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้กลิ่น ไม่ลิ้มรส ไม่รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส และไม่คิดนึก ไม่มีใครรู้ว่ามีโลกนี้ และไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรบ้างในโลกนี้ เพราะว่าโลกนี้ไม่ปรากฏ แต่เมื่อใดที่ตื่นขึ้นเห็น ก็รู้ว่ากำลังอยู่ในโลกนี้ ในขณะที่ได้ยินเสียงก็เป็นเสียงของโลกนี้ ไม่ใช่เสียงสวรรค์ ไม่ใช่เสียงทิพย์ ไม่ใช่เสียงนรก หรือไม่ใช่เสียงของภูมิอื่น แต่เป็นเสียงที่เกิดขึ้นในโลกนี้ไม่ว่าจะเป็นกลิ่น รส สิ่งที่กระทบสัมผัส หรือแม้แต่ความคิดนึกของแต่ละคน ก็คิดนึกเรื่องของโลกนี้ชาตินี้ ไม่มีใครระลึกถึงโลกก่อนชาติก่อนที่ทุกคนจากมา แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าโลกหน้าชาติหน้าจะเป็นอย่างไร

ฉะนั้น ในวันหนึ่งๆ ก็เป็นแต่เพียงประสบการณ์ที่เกิดขึ้นทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ซึ่งเป็นของจริง และเป็นอนัตตา เพราะว่าไม่ใช่สภาพธรรมที่ยั่งยืนที่จะพึงยึดถือว่าเป็นตัวตน สัตว์ บุคคลได้ เป็นแต่เพียงสภาพธรรมที่มีปัจจัย จึงเกิดแล้วก็ดับไปทุกขณะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ