เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๙/๑๑/๕๑ ไปฟังธรรม ซึ่งในช่วงบ่าย อ. สุจินต์ได้ถามว่า อะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิตซึ่งก็ได้คำตอบจากหลายๆ ท่าน ที่ว่าประโยชน์สูงสุดของชีวิต คือ การได้ศึกษาพระธรรมและฟังธรรมให้เข้าใจ ซึ่งตัวเองก็เคยคิดเหมือนกันว่า การมีงานทำ มีบ้าน มีเงิน ก็ดีที่สุดแล้วในชีวิต คิดว่าชีวิตจะมีความสุข แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ชีวิตก็ยังเป็นทุกข์ตอนยังไม่มีบ้าน ก็อยากมีบ้าน พอมีบ้านก็ทุกข์อีก ตอนนี้คิดว่าไม่อยากมี อยากเป็นอีกแล้ว เพราะมีแต่ทุกข์ ขอศึกษาและฟังธรรมพอแล้ว นั้นคือประโยชน์สูงสุดในชีวิต

ความคิดว่า ไม่อยากมีไ ม่อยากเป็นอีกแล้ว ก็เป็นเพียงความคิดเท่านั้นชีวิตจริงๆ ของผู้ที่ดับตัณหายังไม่ได้ ก็ยังมีความอยากโน่น อยากนี่เป็นปกติ

ถ้าสติสัมปชัญญเกิดขึ้น ย่อมรู้ซึ้งถึงตัณหาที่คอยกระซิบอยู่เสมอ แม้จะรู้ว่าอะไรคือประโยชน์สูงสุดในชีวิต แต่ในวันหนึ่งๆ ส่วนใหญ่เรากำลังทำอะไรอยู่

อะไรสำคัญที่สุด ดูเหมือนว่าจะให้เวลากับการศึกษาพระธรรมน้อยกว่าสิ่งอื่น

เห็นด้วยกับ อ.prachern.sเป็นอย่างยิ่งคะโดยเฉพาะที่ว่า..ดูเหมือนว่าจะให้เวลากับการศึกษาพระธรรมน้อยกว่าสิ่งอื่น.และเวลานึกขึ้นได้ก็พยายามให้เวลากับการศึกษาพระธรรมแต่สักพักก็เหมือนเดิม..แพ้กิเลสทุกที

ประโยชน์สูงสุดของชีวิต คือ การได้ศึกษาพระธรรมและฟังพระธรรมให้เข้าใจและการเข้าใจพระธรรมของแต่ละบุคคลก็ขึ้นอยู่กับการสั่งสมของปัญญา จึงควรเริ่มสั่งสมด้วยการศึกษาพระธรรมและฟังพระธรรมต่อไปค่ะ

การได้นั่งใกล้บัณฑิต

การได้ฟังพระสัทธรรม

ขออนุโมทนาครับ

ใช่ค่ะ กิเลสของคนเรานั้นมากมายนัก ไม่รู้ว่ากี่ภพกี่ชาติจึงจะหมดไป ตอนที่ฟังธรรมเข้าใจก็คิดว่าไม่เอาอะไรอีกแล้ว แต่พอหลงลืมสติ ก็มี โลภะอีก อยากโน้นอยากนี้ คิดไปเรื่อยและก็แพ้กิเลสตัวเองอีก เช่น วันก่อนนั้นน้องชวนไปเดินที่โบ้เบ้ เพื่อไปซื้อเสื้อผ้า ดิฉันก็ไปเป็นเพื่อน คิดว่าจะไม่ซื้ออะไร เพราะเสื้อผ้าก็มีเกินความจำเป็นแล้ว แต่ปรากฎว่าได้เสื้อมาอีก เพราะโลภะเห็นแล้วอยากได้อีก พอซื้อมาแล้ว ถึงมาคิดได้ว่าแพ้กิเลสตัวเองอีกแล้ว ก่อนไปคิดว่าไม่ซื้อ แต่ก็ซื้อมาอีกจนได้ มันช่างยากจริงๆ ก็คงเป็นสภาพธรรมเหมือนที่อจ.ว่านั้นแหละ ทุกอย่างมันเป็นเพียงความคิด เพราะเรายังตัดดับตัณหาไม่ได้ แม้จะรู้ว่าอะไรคือประโยชน์สูงสุดในชีวิต แต่ในวันหนึ่งๆ ก็ยังหลงเพลิดเพลินไปกับโลภะ โทสะ โมหะ เป็นส่วนใหญ่ แต่ก็พยายามสะสมอยู่นะค่ะ

การศึกษาธรรม การมีโอกาสเจริญกุศล ๑๐ อย่าง และการรู้ความจริงของธรรมะที่มีจริง
ในขณะนี้ค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น

ชีวิตของแต่ละบุคคลที่ดำเนินไปในแต่ละวัน เป็นจิตแต่ละขณะ ตั้งอยู่เพียงชั่วขณะจิตเดียว จิตขณะหนึ่งเกิดขึ้นแล้วดับไป จิตขณะต่อไปก็เกิดสืบต่อทันที ขณะที่ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส คิดนึก ขณะที่กุศลจิตเกิด อกุศลจิตเกิด เป็นต้น ล้วนเป็นจิตทั้งนั้น ดำเนินไปอย่างนี้ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายของชีวิตในภพนี้ชาตินี้ (จุติจิตเกิดขึ้น) ประมวลเรียกว่าชีวิต ทำให้เห็นได้ว่า ช่วงเวลาของชีวิตที่ประเสริฐ คือการมีโอกาสได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง อันเป็นช่วงเวลาที่จะทำให้ตนเองได้มีความเข้าใจถูก เห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง (เพราะวันหนึ่งๆ อกุศลจิตเกิดมากเป็นพื้นอยู่แล้ว ยิ่งถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม กิเลสอกุศลย่อมมีแต่จะหนาแน่นขึ้นทุกวันๆ ) เมื่อมีความเข้าใจธรรมเพิ่มขึ้น ย่อมจะเป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรมทุกประการอีกด้วย ค่อยๆ สั่งสมความรู้ ความเข้าใจไปทีละเล็กทีละน้อย ด้วยการฟังพระธรรม อย่างตั้งใจ เพราะการฟังแต่ละครั้งย่อมไม่ไร้ผล ครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิต

พระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงประโยชน์ไว้ 3 ประการ

ประโยชน์ในโลกนี้ ความสุขในปัจจุบัน การประกอบอาชีพ ไม่เดือดร้อนในปัจจัย ๔

ประโยชน์ในโลกหน้า ความสุขในโลกหน้า การเกิดในที่ดีๆ

ประโยชน์อย่างยิ่ง การบรรลุมรรคผล ดับกิเลส

ทุกคนที่ยังเป็นปุถุชนก็ยังมีความยินดีพอใจในรูป เสียง ในสิ่งดีๆ เป็นธรรมดา อยากมีทรัพย์สิน อยากสุขสบาย เกิดแล้วเป็นจริงอย่างนั้น นั่นคือปรารถนาประโยชน์ในโลกนี้ แต่ประโยชน์ไมได้มีเพียงแค่ประโยชน์โลกนี้เท่านั้น ประโยชน์อย่างอื่นที่เป็นสาระจริงๆ คือประโยชน์อย่างยิ่งคือการดับกิเลส แต่ที่สำคัญต้องทราบเหตุที่จะได้มาซึ่งประโยชน์ทั้ง ๓ ประการ คงไม่ใช่อกุศลแน่นอนที่เป็นเหตุให้ได้ประโยชน์ทั้ง ๓ ต้องเป็นผลของกุศลธรรมครับ ซึ่งในพระไตรปิฎก (อิติวุตตกะ) แสดงไว้ว่าการไม่ประมาทในกุศลธรรมทั้งหลายย่อมนำมาซึ่งประโยชน์ทุกอย่างครับ ดังนั้นการเจริญกุศลทุกประการมี ทาน ศีล การฟังพระธรรม สรุปคือ บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ ย่อมนำมาซึ่งประโยชน์ในโลกนี้ โลกหน้าจนถึงการดับกิเลสซึ่งเป็นประโยชน์สูงสุด แต่ขอให้เข้าใจว่าหนทางการอบรมปัญญา ไม่ใช่ว่าจะต้องไม่มีความต้องการ ไม่ให้มีโลภะในสิ่งใด เป็นไปไม่ได้ครับ แต่การอบรมปัญญาที่ถูกต้องคือ รู้ว่าเป็นธรรมแม้อกุศลธรรมที่เกิดขึ้นครับ นี่คือหนทางอันจะนำไปสู่ประโยชน์สูงสุดของชีวิตครับ หวังว่าสหายธรรมทุกท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาทในกุศลธรรมทุกๆ ประการครับ

ขออนุโมทนาครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย ที่พึ่งอันเกษมสูงสุดของข้าพเจ้า

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

เมื่อยังไม่ได้เริ่มฟังและศึกษาพระสัทธรรม ความสมบูรณ์พูนสุขในชีวิตตามอัตภาพของปุถุชนคือ ประโยชน์สูงสุดที่คาดหวัง

หลังจากได้เริ่มฟังเริ่มศึกษาและพอเข้าใจบ้างนิดๆ หน่อยๆ ในขั้นการฟัง จึงคิดว่าในปัจจุบัน การจะมีโอกาสได้ฟังพระสัทธรรม หรือเมื่อได้ฟังแล้วพอจะเข้าใจบ้างนั้น เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เป็นประโยชน์สูงสุดในเวลานี้

ขออนุโมทนาคุณ oom

ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลวิริยะของทุกท่านค่ะ

อะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิต

คือปัญญาที่ละความไม่รู้ ให้เกิดความรู้ความเข้าใจสิ่งทั้งหลายตรงตามความเป็นจริง การได้อบรมเจริญปัญญา จนกว่าปัญญาเกิดรู้ลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฎตรงตามความเป็นจริง นั้นคือประโยชน์สูงสุดของชีวิตค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านค่ะ

การได้ยินได้ฟังพระธรรมคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จากที่ไม่เคยได้ยินได้ฟังเลย และเกิดความเข้าใจทีละเล็กละน้อย ได้ฟังเมื่อใดก็รู้สึกว่าได้รู้และเข้าใจเพิ่มขึ้น แม้จะเข้าใจทีละน้อยๆ ก็มีคุณค่าอย่างหาที่เปรียบมิได้ทุกครั้ง นี่เป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิตของผม และเป็นประโยชน์ ประเสริฐที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์สำหรับผมครับ

ขอกราบบูชาพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์และอาจารย์วิทยากรทุกท่านที่เมตตาสงเคราะห์ให้ได้ยินได้ฟังพระสัทธรรมนี้ ไว้อย่างสูงสุดครับ

อะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิต ผู้ที่เคยฟังธรรมที่ มศพ. นานพอสมควรก็จะตอบได้ทันทีว่า การได้ศึกษาและฟังธรรมเข้าใจ ผู้ที่ไม่เคยฟังและไม่รู้ธรรมมาก่อน ได้ยินก็คงจะงง จึงขอเสนอความเห็นว่า การได้ศึกษาและฟังธรรมที่ถูกต้องจนเข้าใจ อย่างไรจึงเป็นประโยชน์สูงสุดของชีวิต คนเราเกิดมาก็เรียนและหาความรู้ประกอบอาชีพจนสามารถมีปัจจัย ๔ คือ ที่อยู่ เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ยารักษาโรค ความจริงในยุคนี้มีการสื่อสารด้วยเป็นปัจจัย ๕ ได้บริบูรณ์ไม่ขาด ก็จะเข้าใจว่าปัจจัย ๔ หรือ ๕ นี้คือประโยชน์สูงสุด แล้วก็ต่อสู้ทุกวิธีทางเพื่อจะได้มา ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วยคาถา ดังที่เห็นกันตามข่าวในชีวิตประจำวัน หากันเยอะๆ หากันเยะๆ เอาชีวิตเข้าเสี่ยง ตอนตายเอาไปไม่ได้ นี้ก็เข้าใจว่าเป็นประโยชน์สูงสุดของชีวิตอย่างหนี่ง ที่นี้ก็มีคนอีกจำพวกหนึ่งอาจจะไม่สำเร็จจากการหาปัจจัย ๔ เพราะไม่เก่งและไม่กล้าเหมือนเขาและมีการสะสมที่จะฟังธรรม เมื่อฟังแล้วก็เข้าใจว่าธรรมสอนเกี่ยวกับสิ่งที่มีจริงๆ สามารถพัฒนาขึ้นได้จนเป็นปัญญาทางธรรม เข้าใจในสิ่งที่ไม่เคยเข้าใจมาก่อน และเมื่อปัญญาเจริญก็จะเป็นคนฉลาดทั้งทางโลกและทางธรรม รู้ว่าทุกอย่างในโลกนี้ต้องมีเหตุจึงจะเกิดขึ้นได้ และรู้วิธีที่จะเจริญเหตุ เช่น อยากจะเป็นนายกก็เจริญเหตุก็เป็นนายกได้ จะเป็นอะไรก็ได้ เป็นเศรษฐีเป็นเทวดา ฯลฯ ทางโลกที่เคยผิดหวังมาก่อน ก็มีปัญญาที่จะแก้ไขได้ ทำให้มีชีวิตที่ด็ขึ้นทั้งในโลกนี้และโลกหน้า คือ เกิดใหม่เมื่อไรก็จะมีชีวิตที่ดี โลกนี้ปัจจัย ๔ อาจไม่ได้ครบ แต่เมื่อได้ฟังธรรม เข้าใจเจริญเหตุ โลกหน้าปัจจัย ๕ ครบ แถมเมื่อปัญญาเจริญยิ่งๆ ขึ้นจะได้เป็นอริยบุคลจนเป็นพระอรหันต์ ไม่ต้อเกิดมาทนทุกข์ทรมานอีก นี่ก็คือประโยชน์สูงสุดของชีวิตที่ผู้ฟังธรรมรู้และเข้าใจ จนกำลังเจริญในธรรมอยู่ ครับ

อะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิต สติปัฏฐานเกิดคือประโยชน์สูงสุดของชีวิต

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่

ความเข้าใจพระธรรมเป็นสาระสำคัญที่สุดในชีวิต

เข้าใจพระธรรมเป็นสาระนำมาซึ่งประโยชน์ สติปัฏฐานเกิดเป็นประโยชน์สูงสุดในชีวิต ถูกต้องไหม ครับ

ขออนุโมทนา