พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เอกนิบาตชาดก เล่ม ๓ ภาค ๒

สุวรรณหังสชาดก

โลภมากลาภหาย [๑๓๖] "บุคคลได้สิ่งใด ควรยินดีด้วยสิ่งนั้น เพราะความโลภเกินประมาณ ชั่วแท้ นาง- พราหมณี จับพระยาหงส์เสียแล้ว จึงเสื่อมจาก ทอง" ดังนี้.

โลภะมีโทษน้อย คลายช้า

โทสะมีโทษมาก คลายเร็ว

โมหะมีโทษมาก คลายช้า

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ ควรเป็นผู้สันโดษ ขออนุโมทนาครับ

คนเรานั้นต้องรู้จักพอ เท่าไร เท่านั้น เมื่อไร เมื่อนั้น เป็นผู้ตรงต่อตนเอง และจริงใจ