ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าท่านอาจารย์สุจินต์ ด้วยความเคารพกราบขออนุญาตถอดเทปบางส่วน ที่ท่านอาจารย์สุจินต์แสดง ที่โรงแรม Radisson_พาราณสี...ประเทศอินเดีย ท่านอาจารย์สุจินต์...

ทุกคนเกิดมา...นะคะ ได้ยินพระธรรม เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ...ใช่ไหมคะ หรือใครโตแล้วแม่ก็ไม่มี... พ่อก็ไม่มี... ใช่ไหมคะแต่ว่า...มีคนใจดี...ที่สามารถที่จะอ่านสลากยา และก็เรื่องของอาหารที่เป็นประโยชน์เพราะว่าทุกคนนี้...รับประทานอาหารสำหรับร่างกาย...นะคะแต่ว่า...ธรรมเป็นอาหาร ที่จะหล่อเลี้ยง...คนที่เกิดมาตัวเล็กๆ ... ที่เป็นผู้ที่ได้ยินได้ฟัง...ธรรม...นี้ให้เจริญเติบโตขึ้น...เพราะฉะนั้นอาหารของเด็กนี้ ก็ต้องต่างกับอาหารของผู้ใหญ่อาหารของผู้ใหญ่... ปฏิจจสมุปปาท...โพธิปักขิยธรรม...นะคะแต่อาหารของเด็กเล็กๆ ...นี้...ขณะนี้เป็นธรรม

มีจริงๆ นะคะ เป็นสิ่งซึ่งเปลี่ยน-เกิด-ดับ โดยที่...ไม่รู้เลยเพราะฉะนั้น พี่เลี้ยงใจนี้... ก็ต้องค่อยๆ เลี้ยงดู...นะคะ

เด็กกำพร้า ยากไร้ อดอาหาร เป็นไข้ โรคมาก และก็โรคเรื้อรังด้วย ไม่ใช่จะรักษาได้ง่ายๆ เลย...นะคะ และยังมีโรคจร ทั้งๆ ที่โรคเรื้อรังก็มีประจำตัวก็ยังมีโรคจรมาแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นโรคโลภะ หรือว่าโรคโทสะ หรือว่าโรคมานะหรือว่าอะไรก็ตามอีกมากมาย และเด็กคนนี้...เด็กกำพร้าคนนี้ ผอมโซ อดอาหาร ไข้หนัก ป่วยไข้ ทั้งเรื้อรังที่มีอยู่นี้ จะเจริญเติบโตได้อย่างไร... ยากไหมคะ พี่เลี้ยงใจดี... ก็ไม่ละทิ้งใช่ไหมคะใครที่มีความเข้าใจธรรม ก็ช่วยกัน ประคับประคอง ตามสมควร ที่สามารถจะกระทำได้ถ้าเกิดมาแล้วนี่ค่ะ ชีวิตที่มีประโยชน์ที่สุดคือ นอกจากจะทำประโยชน์โดยการที่ช่วยคนอื่นแล้ว ในขณะนั้นเป็นการช่วยตัวเองเพราะว่าถ้ามีกิเลส ช่วยไม่ได้แน่ ใช่ไหมคะมีกิเลสมากๆ ก็คิดถึงแต่ตนเองแต่ถ้า เป็นผู้ที่ได้เข้าใจในพระธรรม และรู้ว่า ยารักษาโรคทุกโรคนะคะ ก็คือพระธรรมและก็เป็นอาหารด้วย ที่จะทำให้เจริญเติบโตพร้อมกันนั้นก็ รักษา...โรคเรื้อรัง และก็โรคจรที่เป็นบาดแผลต่างๆ ยับเยินมาก็ต้องอาศัยพระธรรมนี้เท่านั้น... (ยังมีต่อค่ะ) ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกๆ ท่านค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

โอกาสที่จะได้ไปอินเดียแต่ละครั้ง ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก บาง

ท่านอยากไป แต่ก็อาจมีเหตุให้ไปไม่ได้ เมื่อไปแล้วได้นำธรรมะที่ได้ยิน ได้ฟัง มาเกื้อกูลสหายธรรมที่โอกาสยังไม่อำนวย ได้เกิดกุศลจิตอีกด้วย จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ผู้ยากไร้ อดอยาก เป็นไข้ โรคมาก โรคเรื้อน โรคเรื้อรังประจำตัว... และโรคจร โรคร้ายที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน คือโรคกิเลสไม่ว่าจะเป็นโรคโลภะ โรคโทสะ โรคมานะ

โรคต่างๆ อีกมากมาย ล้วนทำให้ต้องเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏฏ์ มีเพียงพระธรรมเท่า นั้น ที่จะรักษาโรคต่างๆ ให้หายได้

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ได้มีโอกาสอ่านธรรมเตือนใจ

เด็กกำพร้า ยากไร้ อดอาหาร เป็นไข้ โรคมาก และก็โรคเรื้อรังด้วย ไม่ใช่จะรักษาได้ง่ายๆ เลย...นะคะ และยังมีโรคจรทั้งๆ ที่โรคเรื้อรังก็มีประจำตัวก็ยังมีโรคจรมาแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นโรคโลภะ หรือว่าโรคโทสะ หรือว่าโรคมานะ
..................................

อนุโมทนานะคะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณและอนุโมทนาค่ะ กำลังอยากได้อยู่พอดี ขออนุญาตนำบางส่วนไปใช้

ประกอบบทความด้วยนะคะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ไม่ได้ไปอินเดีย แต่ได้ฟังธรรมของท่านอาจารย์จากผู้ที่ร่วมเดินทางไป

ขอขอบพระคุณอย่างยิ่ง และขออนุโมทนา

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ได้ไปกราบนมัสการสังเวชนียสถานที่อินเดีย

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เอื้อเฟื้อทั้งภาพบรรยากาศ และหัวข้อธรรม

ที่ได้สนทนามาให้ได้มีโอกาสรับฟังด้วย

ขออนุโมทนาครับ

ทุกคนเกิดมา...นะคะ ได้ยินพระธรรม เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ...

เด็กกำพร้า ยากไร้ อดอาหาร เป็นไข้ โรคมาก และก็โรคเรื้อรังด้วย ธรรมเป็นอาหาร... ที่จะหล่อเลี้ยง...คนที่เกิดมาตัวเล็กๆ ให้เจริญเติบโตขึ้น... อาหารของเด็กนี้ ก็ต้องต่างกับอาหารของผู้ใหญ่

อาหารของผู้ใหญ่... ปฏิจจสมุปปาท...โพธิปักขิยธรรม...นะคะแต่อาหารของเด็กเล็กๆ ...นี้...ขณะนี้เป็นธรรม

ขออนุญาตยกข้อความข้างต้นที่โดนใจมาย้ำเตือนตัวเองนะคะ

เด็กคนนี้ มีคนบอกว่าพิการซ้ำซ้อนด้วยใช่มั้ยคะ...

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาทุกท่านครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

กราบขอบพระคุณและยินดีในกุศลทุกประการค่ะ

อ่านแล้วเตือนใจมาก ว่าต้องรักษาโรคต่อไป