มีถ้อยคำประโยคหนึ่งที่เคยได้ฟังมานานแล้ว เป็นข้อความเตือนใจผมได้เป็นอย่างดี ลองพิจารณาดูนะครับ ...

"หากไม่มีผู้ทำให้เราเสียหายแล้วไซร้ ขันติบารมีของเราจะเจริญขึ้นได้อย่างไร"

ข้อความนี้ ช่วยเตือนให้ผมระลึกถึงบารมีทั้งหลายที่ควรอบรมเจริญเพื่อนำออกจากทุกข์ ซึ่งประเสริฐกว่าการโกรธตอบผู้ที่ทำให้รู้สึกไม่พอใจ ด้วยความเป็นตัวตนและด้วยความสำคัญตน ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นชัดเจนคือ เดี๋ยวนี้ผมเป็นคนขับรถที่มีน้ำใจมากขึ้น เมื่อมีผู้กล่าววาจาหรือมีการกระทำที่ (คิดว่า) ไม่เหมาะสม ก็จะโกรธน้อยลง และมีความรู้สึกเป็นมิตรมากขึ้น

ผมคิดว่าชาตินี้มีโอกาสฟังธรรมะแล้ว หากอกุศลใดยังลด ยังละไม่ได้ ชาติต่อๆ ไปที่ไม่ได้ฟังพระธรรม คงแทบหมดโอกาสขัดเกลากิเลส

สาธุ

"หากไม่มีผู้ทำให้เราเสียหายแล้วไซร้ ขันติบารมีของเราจะเจริญขึ้นได้อย่างไร"

ขออนุโมทนาครับ

ขอเชิญอ่านเพิ่มเติม ...

จันทกุมารชาดก ทรงบําเพ็ญขันติบารมี