ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ลืมเสมอว่าเป็นธรรมะถ้าความเข้าใจไม่พอและไม่มั่นคง ... จะลืมหรือไม่ลืมก็เป็นธรรมะ ... หนทางยาวมากกว่าจะหมดความเป็นเราและก็ไม่รู้ความจริงว่า ขณะนี้สิ่งที่ปรากฏเกิดดับไปแล้ว ... ทุกคำกว่าจะมั่นคง

อยู่ไปวันๆ เพราะเหตุว่าไม่ใช่เราเลยแต่เป็นธรรมะที่เกิดดับ ห้ามไม่ได้ จากวันเป็นเดือนเป็นปีก็เป็นธรรมะที่เกิดดับอย่างนี้แหละ เพราะฉะนั้นจึงเริ่มมีความมั่นคงในความไม่ใช่เรา สำคัญที่สุดว่าเพราะไม่รู้ความจริงจึงเป็นเรามานานมาก เดี๋ยวนี้ก็เป็นเรา ที่กำลังนั่งนี่ก็เรา กำลังเห็นนี่ก็เรา ... แต่ค่อยๆ เข้าใจ และความเข้าใจเร่งรัดไม่ได้ ... เมื่อไหร่จะหมดความไม่รู้และความเป็นเรา ... จะหมดได้ยังไงก็ยังไม่รู้แล้วเมื่อไหร่จะหมดความไม่รู้ ... คิดดู!! ต้องเพราะรู้!!!

เราเรียนคำว่าธรรมะเพื่อมีความมั่นคงว่าทุกอย่างคือธรรมะ คือสิ่งที่มีจริงเมื่อเกิดแล้ว เรามักจะลืมสิ่งที่มีเดี๋ยวนี้เกิดแล้ว แต่ไม่รู้สิ่งที่เกิดแล้ว

กว่าจะละความเป็นเราซักนิดซักหน่อย ... แม้ความหวังนิดๆ หน่อยๆ ก็ค่อยๆ รู้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เพราะเกิดแล้วไม่รู้ เพราะฉะนั้นเริ่มรู้ ... ค่อยๆ รู้ไปว่าขณะนี้สิ่งที่มีจริงทั้งหมดเป็นธรรมะและค่อยๆ เข้าใจขึ้น

youtube.com/live/pjr3hqTccN0?feature=share

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ