สวัสดีค่ะ ส่วนตัวหนูทำงานที่บ้าน ไม่ค่อยได้ไปไหน อยู่กับพ่อแม่ และแมวอีก2ตัว

รู้ตัวว่าเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ พะวง จิตตกกับเรื่องสุขภาพ ทั้งตัวเอง และคนในครอบครัวค่ะ

เมื่อเกือบ2ปีก่อน แมวที่เลี้ยงไว้เกิดอาการชัก พาไปหาหมอก็ไม่เจอสาเหตุ หนูเลยหาวิตามินให้กินจนอาการดีขึ้น ตั้งแต่นั้นหนูรู้ตัวเลยว่า ตัวเราวิตกกังวลกับแมวตัวนี้มากๆ (กับอีกตัวไม่เป็นขนาดนี้)

ไม่ว่าจะกินน้อย กินน้ำเยอะ ฉี่ก้อนใหญ่ หรือพฤติกรรมเปลี่ยนไปนิดหน่อย จะพะวงและวิตกมากๆ ขึ้นมาทันที

เหตุการณ์ล่าสุดคือ แมวกินน้อย ไปหาหมอ หมอว่าปากอักเสบ ให้กินยา มันก็อ้วก หนูตัดสินใจให้ยาจนครบโดส (ปรึกษาหมอแล้ว) พอครบ7วัน ก็หายป่วย กลับมากินได้แต่ก็มีอาการกินน้ำเยอะ ฉี่เยอะ ที่บ้านบอกมันกำลังฟื้นตัว ไม่ซึม ไม่ป่วยก็พอแล้ว แต่หนูก็ยังไม่จบ กลัวเป็นโรคอื่นๆ หานู่นนี่อ่าน จนวิตกไปหมด กระทบไปทุกสิ่ง ไม่กล้าออกไปไหน ทั้งๆ ที่แมวไม่ได้นอนซมเลย จนมีคนบอกว่า ถ้าแมวป่วยหนักจริงๆ จะทำยังไง ไม่ป่วยไปกับแมวหรอ

อยากรบกวนทุกท่านสอนวิธีการคิด การใช้ชีวิตให้สุขสงบกว่านี้หน่อยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ทั้งหมดไม่พ้นจากความเกิดขึ้นเป็นไปของธรรมเลย โดยเฉพาะความคิดวิตกกังวลต่างๆ นานา แสดงให้เห็นเลยว่าธรรมเกิดเพราะเหตุปัจจัยไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ทุกขณะเป็นอย่างนี้จริงๆ ที่จะเป็นประโยชน์ คือ ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด ดูแลคุณพ่อคุณแม่อย่างดีที่สุด สุขภาพร่างกายก็ต้องดูแลรักษาด้วย และ เมื่อมีสัตว์เลี้ยง ก็เลี้ยงเขาให้ดี ดูแลอย่างดี ถ้าเจ็บป่วยก็พาไปรักษา
สิ่งที่ประเสริฐที่สุด คือ ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม สะสมปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกทีละเล็กทีละน้อย เมื่อมีปัญญาแล้ว จะไม่เดือดร้อนวุ่นวายเลย และยังเกื้อกูลให้คุณความดีประการต่างๆ เจริญขึ้นด้วย ถ้าหากว่าได้ฟังพระธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ก็จะมีเหตุปัจจัยให้ได้ไตร่ตรองนึกถึงพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง แทนที่จะไปคิดเรื่องอื่นที่ไม่มีประโยชน์

ก็ขอให้คุณจิรนันท์ ได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมต่อไป ความเข้าใจถูก คือ ปัญญาจากการได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมนี้แหละที่จะเป็นที่พึ่งที่แท้จริงสำหรับชีวิต ปัญญา จะไม่ทำให้ใครเป็นทุกข์เดือดร้อนเลย ครับ
... ยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ ...

กราบขอบพระคุณและกราบอนุโมทนา อ.คำปั่นค่ะ

กราบยินดีในกุศลทุกประการค่ะ