* เสียงทั้งหลายที่น่ายินดีพอใจ มีมากมาย มีเสียงขับร้องบรรเลง ที่ประณีต เป็นต้น ซึ่งเมื่อฟังแล้วก็ทำให้เกิดความเพลิดเพลิน ติดข้อง ชอบใจ และเราก็ชื่นชมว่า การได้ฟังเสียงที่น่าพอใจเหล่านั้น ช่างดี ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ความจริงแล้ว กลับเพิ่มพูนความติดข้องและความไม่รู้ให้มากขึ้น

* เสียงของพระธรรม เป็นเสียงที่จะทำให้ได้ค่อยๆ เข้าใจความจริงที่ยากยิ่งจะรู้ได้ คือสิ่งที่มีจริงเดี๋ยวนี้ ที่ไม่ใช่เรา ซึ่งถูกปกปิดมาแสนนาน เสียงของพระธรรม จึงเป็นเสียงที่สมควรฟังที่สุด ไม่มีเสียงใดจะเสมอได้เลย

* ผู้ที่เห็นประโยชน์สูงสุดของพระธรรม ย่อมมีศรัทธา มีความเลื่อมใสอย่างยิ่ง ที่จะฟังพระธรรมคำสอนจากการตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งพระอริยสาวกทั้งหลาย ได้อนุเคราะห์แสดงสืบต่อดำรงพระศาสนา มาจนถึงทุกวันนี้

* การฟังพระธรรมเป็นมงคลอันสูงสุดประการหนึ่ง เพราะได้ฟังในสิ่งที่ไม่เคยได้ฟัง ไม่เคยได้เข้าใจ หรือได้เข้าใจชัดเจนขึ้นในสิ่งที่เคยได้ฟังมาบ้างแล้ว

* การฟังพระธรรม จึงเป็นการฟังที่ยอดเยี่ยม (สวนานุตริยะ) เพราะ

- แสนยากที่จะได้ฟัง กว่าจะมีโอกาสได้ฟัง ก็ต่อเมื่อมีการตรัสรู้ การแสดงธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และการได้เกิดเป็นมนุษย์ในถิ่นที่ ที่มีพระธรรม

- การฟังพระธรรม ทำให้รู้ว่ามีความไม่รู้ในสิ่งที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้มากสุดประมาณ ทำให้รู้ว่าไม่รู้อะไร และทำให้ค่อยๆ รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้นั้นได้ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นหนทางเดียวเท่านั้น ที่จะดำเนินไปสู่ความบริสุทธิ์จากกิเลส คือถึงการประจักษ์อริยสัจจธรรมเป็นพระอริยบุคคล

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

กราบอนุโมทนาค่ะ

กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณในธรรมทานด้วยความเคารพค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ