* จำไว้อย่างมั่นคงว่า เป็นตัวเราตั้งแต่ศีรษะตลอดเท้า ด้วยความไม่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง

* ความจำผิดว่าเป็นตัวตน จะจำในความเป็นกลุ่มก้อน รวมๆ (ฆนสัญญา) เช่น เป็นศีรษะ จมูก ปาก แขน ขา อวัยวะใหญ่น้อยต่างๆ หรือแม้แต่ยึดถือว่าเป็นเส้นผมสักหนึ่งเส้น ก็ยังมีความเป็นกลุ่มก้อน

* เมื่อมีความจำว่าเป็นกลุ่มก้อนอย่างมั่นคง ก็มีความคิด ความหลงยึดถือว่ามีตัวตน และไม่อาจพ้นไปจากสังสารวัฏฏ์ได้เลย

* การจะละคลายในความจำว่าเป็นกลุ่มก้อน เป็นตัวตนได้ ก็ต้องด้วยปัญญาที่รู้ตรงลักษณะของธัมมะทีละหนึ่ง ที่ปรากฏเฉพาะแต่ละทาง คือ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ

* กว่าที่ปัญญาจะรู้ตามความเป็นจริงเช่นนั้นได้ ก็ต้องอาศัยการฟังพระธรรม จนมีความจำที่มั่นคงพร้อมความเข้าใจว่า ทุกอย่างเป็นธัมมะ ไม่ใช่เราเลย

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ