อ.วิชัย: ตอนเช้าก็ได้ฟังรายการแนวท่างวิปัสสนาที่ท่านอาจารย์กล่าวถึง ภาวนา ๔ อย่าง ซึ่งก็อ้างถึง อรรถกถา จริยาปิฎก ที่กล่าวถึง ภาวนา ๔ ก็คือ สัพพสัมภารภาวนา ๑ นิรันตรภาวนา ๑ จิรกาลภาวนา ๑ และสักกัจจภาวนา ๑

ถ้าเป็นสัพพสัมภารภาวนา ก็จะเป็นการอบรมเจริญกุศลโดยประการทั้งปวงครับ และถ้าเป็นนิรันตรภาวนา ก็เป็นการบำเพ็ญที่ติดต่อการไปจนถึงจิรกาลภาวนา ก็ต้องเป็นกาลที่ยาวนาน แต่ประเด็นที่จะกราบเรียนสนทนากับท่านอาจารย์ ก็คือการบำเพ็ญกุศลด้วยความเคารพ คือ สัจกัจจภาวนา ซึ่งตอนหนึ่งท่านอาจารย์กล่าวว่า ถ้าเป็น ผู้ที่เคารพในกุศลธรรมจริงๆ ก็จะยอมสละอกุศลธรรมได้ การที่จะเป็นผู้ที่เคารพในกุศลธรรมจริงๆ ครับท่านอจารย์ คือก็รู้ว่า กุศลเป็นประโยชน์ อย่างการสนทนาธรรมก็รู้ว่าเป็นกุศล หรือการสละ หรือการเว้นสิ่งที่เป็นความประพฤติไม่ดีก็เป็นกุศลครับ

แต่ที่ท่านอาจารย์กล่าวตรงนี้ ถ้าเป็นผู้ที่เคารพในกุศลจริงๆ ก็จะยอมสละอกุศลได้ ครับ จะมีความละเอียดอย่างไรครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: ชีวิตของ คุณวิชัย เป็นอย่างนี้หรือเปล่า?

อ.วิชัย: เป็นอย่างนี้หรือเปล่า

ท่านอาจารย์: เป็นผู้สละ เป็นหรือเปล่า?

อ.วิชัย: ก็มีการสละบ้างครับ

ท่านอาจารย์: ถ้าไม่มีเหตุให้สละ จะสละได้ไหม?

อ.วิชัย: เป็นไปไม่ได้เลยครับ

ท่านอาจารย์: ทุกท่านที่ร่วมงานกับมูลนิธิ สละมากจริงๆ สละการที่จะเป็นผู้ที่หวังว่าตัวเองจะต้องสบาย ไม่เหนื่อยยาก ทำทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นประโยชน์จริงๆ ขณะนั้น ถ้าไม่สละความติดข้องที่จะไม่อยากจะเหนื่อยยากลำบาก ก็ไม่ทำ แต่นี่ สละเพื่อที่จะทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ไม่ว่าเมื่อไหร่ ยากที่จะสละ แล้วก็ต้องมีความเหน็ดเหนื่อยพอสมควร ถ้าเป็นทางกายก็สามารถจะทำได้

เพราะฉะนั้น ชีวิตที่สละเพื่อพระธรรม จะมากจะน้อยประการใด เพราะเห็นประโยชน์อย่างยิ่งว่า อาศัยคุณความดีทั้งหมด ค่อยๆ บำเพ็ญไป ค่อยๆ ละความเป็นเราความเห็นแก่ตัวเอง จนกระทั่งสามารถที่จะทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นได้โดยไม่หวั่นไหว เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เป็นไปได้ไหม?

อ.วิชัย: ก็เป็นไปได้ครับ ถ้าปัญญาที่เห็นประโยชน์ของกุศล โดยเฉพาะการที่มีโอกาสได้ศึกษา และเข้าใจพระธรรมครับ

ท่านอาจารย์: แล้วก็เป็นไปแล้วใช่ไหม มากหรือน้อยตามเหตุปัจจัย?

อ.วิชัย: ครับ ก็ค่อยๆ เจริญขึ้นตามความเข้าใจครับ เพราะเห็นถึงความดีของแต่ละท่านที่ร่วมในการศึกษา และก็เผยแพร่พระธรรมครับ

ท่านอาจารย์: ก็เป็นผู้ที่ตรงใช่ไหม? เพิ่มขึ้นๆ ๆ ตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่ด้วยความต้องการในความเป็นเรา

นี่ค่ะ ๒ อย่างต่างกันมาก ต้องเป็นการขัดเกลาจริงๆ เพราะความไม่รู้ และความต้องการจะแอบแฝงอยู่ตลอด ถ้าไม่มีปัญญาที่เห็นความละเอียด และความลึกซึ้งของธรรม

ขอเชิญอ่านได้ที่..

ชีวิตที่มีประโยชน์เป็นอย่างไร

[คำที่ ๑๖๘] สพฺพสมฺภารภาวนา

‏ รู้ว่า เป็น จิระกาละภาวนา ... ต้องอบรม

ขอเชิญฟังได้ที่..

ภาวนาในโพธิสมภารมี ๔ อย่าง

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.วิชัย ด้วยความเคารพค่ะ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ