พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 389ข้อที่ภิกษุไม่ปรารถนาความช่ำชองในธรรมเพื่อตนแสดงธรรมแก่ผู้อื่น ด้วยอัธยาศัยที่

เต็มไปด้วยความเกื้อกูล นี้ชื่อว่าบุญกิริยาวัตถุ สำเร็จด้วยการแสดงธรรม. แต่ว่าการ

ที่ภิกษุรูปหนึ่งตั้งความปรารถนาไว้ว่า ชนทั้งหลายจักรู้ว่า เราเป็นธรรมกถึกด้วยวิธี

อย่างนี้ แล้วอาศัยลาภสักการะและการยกย่องแสดงธรรมไม่มีผลมากเลย.

ขออนูโมทนา ทุกท่าน ที่ได้เข้ามาอ่านพระสูตรนี้ ด้วยกันครับ

ขออนุโมทนา ครับ

พระสูตรสอนผู้ที่ได้อ่านพระสูตรนี้ ไม่ให้คิด อาศัยลาภและการยกย่อง แสดงธรรม

ซึ่งไม่มีผลมากเลย

ผู้ที่แสดงธรรมแก่ผู้อื่นด้วยความเกื้อกูล นี้ชื่อว่าบุญกิริยาวัตถุ สำเร็จด้วยการแสดงธรรม

ส่วนผู้ที่แสดงธรรมโดยถูกกิเลสครอบงำ หว้งลาภและการยกย่อง การแสดงธรรมย่อม

ไม่มีผลมาก

ขออนุโมทนาค่ะ