เมื่อศึกษาธรรม และมีความเข้าใจในขั้นฟังในระดับหนึ่งก็จะทราบว่า การที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริงนั้นเป็นเรื่องยากยังไม่ต้องคิดถึงวิปัสนาญาณหรือการบรรลุเป็นอริยบุคคลซึ่งแสนห่างไกลนั้นไม่ใช่เพื่อให้ เกิดความท้อแท้ใจแต่เพื่อให้เข้าใจถูกต้องว่าขณะนี้เป็นความเข้าใจธรรมที่เกิดขึ้นโดยการพิจารณาและคิดตาม ยังไม่ใช่สติปัฏฐานหรือวิปัสนาญาณเกิดเลย แล้วที่ถูกคือ ไม่ต้องไปคิดถึงว่าเมื่อไรสติปัฏฐานจะเกิดเลยแต่เพียงให้เข้าใจพระธรรมที่ได้ยินได้ฟังสะสมไป เป็นเหตุปัจจัยปรุงแต่งให้ปัญญาเกิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ.

สาธุ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัยฟังเพื่อเข้าใจ ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจเพราะเป็นธรรม และไม่มีตัวตนที่จะทำให้เข้าใจ สะสมกิเลสและความไม่รู้มามาก สะสมปัญญามาน้อยมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่อบรมได้ ความท้อไม่ใช่เหตุให้เกิดปัญญา แต่ความเข้าใจทีละเล็กละน้อยและด้วยความอดทนที่จะฟังต่อไป ซึ่งคงเป็นเวลายาวนาน นั่นคือเหตุปัจจัยที่ให้เกิดปัญญา จำไว้เสมอว่าความท้อไม่ใช่เหตุให้เกิดปัญญาและที่ท้อก็ถูกโลภะหลอกล่อจึงท้อเพราะไม่เข้าใจ ขออนุโมทนาครับ ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์ ..

เพื่อละความไม่รู้ว่าท้อใจเป็นธรรมเพื่อละความเห็นผิดว่าท้อใจเป็นเรา...อนุโมทนาครับ...

ถึงแม้ว่าธรรมเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก แต่ก็ไม่เหลือวิสัยที่จะเข้าใจสำหรับผู้ที่ศึกษาและตั้งใจอย่างแท้จริง เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกตรงตามสภาพธรรมที่พระผู้มีพระภาคได้ทรงแสดงไว้ ค่อยๆ ศึกษา ค่อยๆ อบรมไป ครับ เพียงรู้ว่าหนทางที่ถูกนั้น ยาก ย่อมเป็นการเพิ่มพูนความอดทนที่จะศึกษายิ่งๆ ขึ้นไป ขออนุโมทนา ครับ

เพิ่งฟังเรื่อง ท้อใจ เมื่อคืนพอดีเลย ท่านอจ.ถามกลับคุณ..... (ไม่ทราบชื่อ) ว่าจะท้อทำไม น่าจะเบิกบานที่ได้ฟังธรรม ดิฉันก็พลอยตอบในใจไปว่า อ้อจริงด้วย

ขออนุโมทนาค่ะ

โลภะเป็นเครื่องเนิ่นช้า ยิ่งอยากยิ่งยาก ยิ่งหวังยิ่งท้อ

ก็เป็นธรรมดาครับความท้อแท้เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย เมื่ออกุศลเข้าครอบงำ ความท้อแท้ก็เกิด แต่ก็จะไม่ท้อถอยครับ ถอยไปไหนไม่ได้อีกแล้ว เพราะหนทางนี้เป็นหนทางเดียว เป็นหนทางสายเอก

ขออนุโมทนาครับ