พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 452

๑. ชฏิลสูตร

ไม่ควรวางใจ เพราะเห็นครู่เดียว

ขอขอบพระคุณ คุณไตรสรณคมณ์ มากครับทำให้คิดถึงตัวเองได้ว่า...ยังรู้ความจริงของตัวเองเพียงผิวเผินแท้ๆ นับประสาอะไร...กับการจะไปรู้นิสัยใจคอของผู้อื่นทุกอย่างเป็นเพียงความคิด...แล้วผมก็ยังเป็นผู้ที่ประมาท คือ ยังเผินมากจริงๆ ที่ชอบไปตีความคิดของผู้อื่นด้วยความไม่รู้ความสำคัญตน ความหลงผิด ความพอใจ และอกุศลจิตต่างๆ ทั้งๆ ที่ปัญญาที่สะสมมาก็ยังไม่ประจักษ์แจ้งอะไรเลยสักอย่าง แสนจะทรามวัย...ตรงตามที่พระพุทธพจน์ทรงแสดงไว้ครับ

ขออนุโมทนาครับ

จะรู้จักคนไหนเป็นคนดีหรือคนไม่ดี คนนั้นต้องเป็นคนดีมีปัญญา คนไม่ดีย่อมไม่รู้

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ 185

ข้อความบางตอนจาก...

จูฬปุณณสูตร

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ ข้อที่อสัตบุรุษจะพึงรู้จักอสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ นั่นไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ อสัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็นสัตบุรุษไหมเล่า.

ภิ. ข้อนี้หามิได้เลย พระเจ้าข้า.

พ . ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ แม้ข้อที่อสัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นสัตบุรุษ นั่นก็ไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส.

[๑๔๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็น สัตบุรุษหรือไม่หนอ.

ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า รู้ พระเจ้าข้า.

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ ข้อที่สัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่าผู้ นี้เป็นสัตบุรุษ นั้นเป็นฐานะที่มีได้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็สัตบุรุษจะพึงรู้จัก อสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษไหมเล่า.

ภิ. รู้ พระเจ้าข้า.

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ แม้ข้อที่สัตบุรุษจะพึงรู้จักอสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ นั้นก็เป็นฐานะที่มีได้. เตือนว่า...ควรมีเมตตากันนะ.....แต่ก็อนัตตา

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 545

๔. จัมมสาฏกชาดก

อย่าไว้ใจสัตว์หน้าขน

[๕๙๔] แพะตัวนี้เป็นสัตว์ที่มีท่าทางงดงามดี ในที่เจริญใจ และมีศีลน่ารักใคร่ ย่อม เคารพนบนอบพราหมณ์ ผู้สมบูรณ์ด้วยชาติ และมนต์ทั้งหลาย นับได้ว่าเป็นแพะประ- เสริฐมียศศักดิ์.

[๕๙๕] ดูก่อนพราหมณ์ ท่านอย่าได้ไว้วางใจ แก่สัตว์ ๔ เท้า เพียงได้เห็นมันครู่เดียว มัน ต้องการจะชนให้ถนัด จึงย่อตัวลงจักชนให้ ถนัดถนี่.

[๕๙๖] กระดูกขาของพราหมณ์ก็หัก บริขารที่ หาบอยู่ก็พลัดตก สิ่งของของพราหมณ์ก็ แตกทำลายหมด พราหมณ์ประคองแขน ทั้งสองคร่ำครวญอยู่ว่า ช่วยด้วย แพะชน พรหมจารี.

[๕๙๗] ผู้ใดสรรเสริญคนที่ไม่ควรบูชา ผู้นั้นจะ ต้องถูกเขาห้ำหั่นนอนอยู่ เหมือนกับเราผู้มี ปัญญาทรามถูกแพะชนเอาจนตายในวันนี้.

จบ จัมมสาฏกชาดกที่ ๔

อนุโมทนาคุณครูโอที่ "ธรรม" พิจารณา ตนเองและผู้อื่นได้มากขึ้น

ขออนุโมทนา และขอให้เจริญในธัมมยิ่งๆ ขึ้นนะเจ้า

ขออนุโมทนา

ทั้งหมดเป็นเรื่องของปัญญา

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ