ขอสอบถามระหว่าง พึ่งรัตนตรัยเป็นสรณะ กับ พึ่งตนพึ่งธรรมเป็นสรณะ
เราควรพึ่งอะไรมากกว่ากันเพราะเหตุว่า

เย หิ เกจิ อานันทะ เอตะระหิ วา มะมัจจะเย วา
อานนท์ ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตาม
อัตตะทีปา วิหะริสสันติ อัตตะสะระณา อะนัญญะสะระณา
จักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
ธัมมะทีปา ธัมมะสะระณา อะนัญญะสะระณา
มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่
ตะมะตัคเคเมเต อานันทะ ภิกขุ ภะวิสสันติ เย เกจิ สิกขากามาติ
อานนท์ ภิกษุพวกใด เป็นผู้ใคร่ในสิกขา ภิกษุพวกนั้น จักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุดแล มหา. ที. ๑๐/๑๑๙/๙๓
จากตอนแรกเราพึ่ง รัตนตรัย เป็นสรณะแต่เมื่อเจอพระสูตรนี้ที่บอกว่า หลังจากในกาลล่วงไปของพระพุทธเจ้า
จักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่
ถ้างั้น เราก็ต้อง พึ่งแค่ตนและธรรมใช่หรือไม่ เพราะเราสับสน
กรุณาให้ความกระจ่างด้วย
ขอขอบพระคุณ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระธรรมละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง ทั้งหมดเพื่อความเข้าใจอย่างถูกต้อง ที่กล่าวถึง มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง ก็คือ พึ่งกุศลธรรม พึ่งการอบรมเจริญปัญญาเข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงตรงตามความเป็นจริง ที่จะเป็นไปได้ ก็เพราะว่ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เพราะถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง จะเข้าใจอย่างถูกต้องได้อย่างไร พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงมีมาก จึงต้องค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ ศึกษา ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย ครับ
... ยินดีในกุศลของคุณ teezaboo และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ยินดีในกุศลจิตครับ