หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๕]

เพราะเขาไม่รู้

สุจินต์ ... ใครทำอะไร (ที่ผิด) เราก็รู้ว่า เพราะเขาไม่รู้ ไม่ว่าจะเป็นสำนักปฏิบัติหรือว่าที่วัดวาอารามต่างๆ ไม่เป็นที่สงบเลย มีแต่มหรสพหรือว่าตลาดนัดหรืออะไรก็ตามแต่ เพราะเขาไม่รู้ เพราะฉะนั้น หนทางเดียว ก็คือ ให้เขาได้เข้าใจ ไม่ใช่ไปโกรธไปเกลียดไปชังไปว่าไปติอะไร ก็เป็นธรรมดาของอกุศล เพราะฉะนั้น ขณะนั้น ถ้าโกรธ เกลียด ติ อกุศลเกิดแล้วก็ไม่รู้ ก็เพิ่มอกุศลของตนเองเข้าไปอีก ด้วยเหตุนี้ ใครจะเข้าใจผิดหรืออะไรก็ตามแต่ เพราะเขาไม่รู้ เพราะฉะนั้น เราไม่ต้องไปโกรธไปอะไรเลย ไปเอาอกุศลของไม่ดีมาใส่ใจ ใครทำ เราเองทั้งนั้นที่ทำ คนอื่นเอามาให้ไม่ได้เลย เราไม่รับแล้วจะมาให้เราได้อย่างไร ก็เราไม่รับ เอาไปคืน เพราะฉะนั้น ใครได้รับ ก็คนที่ให้นั่นแหละได้รับ เพราะฉะนั้น เราก็สบายใจปลอดโปร่งมีแต่ความเมตตา มีความหวังดี ว่า เพราะเขาไม่รู้ เท่านั้น จะอภัยให้หมดทุกอย่าง แล้วก็จะสงสารไหม? ไม่รู้ ไม่ใช่เพียงเท่านี้ จะต่อไปอีกในสังสารวัฏฏ์เท่าไหร่

อรรณพ ... ท่านอาจารย์กล่าวอย่างนี้ก็มีความเห็นใจ

สุจินต์ ... กรุณา เพราะเขาไม่รู้ แล้วเขาจะไปไหน กรุณาไหม เห็นคนกำลังอยู่ในความทุกข์ทรมานในอเวจีในนรกต่างๆ น่าสงสารไหม ทำไมไปโกรธ มีประโยชน์อะไร? โกรธก็ไม่ใช่เรา แต่เป็นอกุศลเพิ่มเข้าไปอีก แล้วฟังธรรม เพื่อเพิ่มอกุศลหรือ เพื่อเห็นว่าคนโน้นไม่ดีคนนั้นไม่ดีคนนี้ผิดหรือ ถ้าเขาไม่รู้แล้วใครรู้ พุทธบริษัทอนุเคราะห์ซึ่งกันและกัน

อรรณพ ... ท่านอาจารย์เคยกล่าวไว้นานแล้วในรายการแนวทางเจริญวิปัสสนา เตือนใจดีมาก ว่า ถ้าเราไม่พอใจใคร เขาโกรธเราก็โกรธ ก็เหมือนกับว่ากระโดดลงไปทำร้ายคนที่อยู่ในหลุมถ่านเพลิง

สุจินต์ ... เราตกลงไปด้วย

อรรณพ ... เราก็ตกลงไปด้วย

สุจินต์ ... ไปนั่งทำร้ายกันยืนทำร้ายกันต่อสู้กันที่นั่น มีประโยชน์อะไร ต้องไม่ลืมว่า ประโยชน์ คือ (เรา) ไม่ตกลงไปด้วย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ