กระผมบวชเป็นพระอยู่ได้ศึกษาพระวินัยมาแล้ว แต่กระผมเป็นพระใหม่ต้องเดินบิณฑบาต กับพระรูปหนึ่งแล้วมีโยมใส่เงินลงมาในบาตผมจึงกล่าวห้าม กลับกลายเป็นว่าผมโดนท่านตำหนิว่าไม่รับบาตโยมเป็นอาบัติทุกกฏ อธิบายด้วยเหตุผลต่างๆ นานา ด้วยผมเป็นพระบวชใหม่จึงจำใจรับมา แต่ไม่ได้มีความยินดีที่จะรับเงินนั้น ในช่วงแรกผมนำเงินใส่ซองขาวแล้วนำเงินนั้น ถวายเจ้าอาวาสให้เป็นทรัพย์ของสงฆ์ ใช้จ่ายค่าน้ำและค่าไฟ และทำการปลงอาบัติ แบบนี้ถือว่าเป็นการสละคืนได้หรือไม่และพ้นอาบัติหรือยังครับ ส่วนพักหลังนี่มาผมไม่ยินดีรับ แต่จำใจรับเหมือนเดิม แต่กระผมสละให้พระที่มาด้วยโดยการหย่อนใส่ย่ามที่ท่านแขวนไว้ โดยที่ท่านก็รู้ แล้วผมก็ปลงอาบัติ แบบนี้จะพ้นอาบัติหรือไม่ครับ ถ้าหากไม่พ้นควรทำอย่างไร เพราะเงินนั้นได้สละไปหมดแล้วครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระภิกษุในพระธรรมวินัย ไม่รับและไม่ยินดีในเงินและทอง ก่อนบวช ก็สละเงินทอง ทรัพย์สินทั้งหมด แล้ว เมื่อบวชแล้ว จะมารับอีกได้อย่างไร
การกล่าวสิ่งที่ถูกต้องเพื่อประโยชน์แก่คนอื่น นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และ การไม่รับเงินของพระภิกษุ ปฏิเสธทันที นั่นก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง บาตร ไม่ได้มีไว้เพื่อรับเงิน แต่เพื่อรับอาหารจากศรัทธาของคฤหัสถ์เท่านั้น แต่เมื่อพระภิกษุ มีการรับเงิน เมื่อไหร่ ก็คือ ล่วงละเมิดสิกขาบททันที จะบอกว่ารับ โดยไม่ยินดี ไม่ได้เลย เพราะถ้าไม่ยินดีจะรับทำไม ผิดตั้งแต่รับแล้ว และ ไม่ควรถวายเงิน เพื่อพระภิกษุรูปอื่น ต่อไปอีก เพราะจะทำให้ภิกษุรูปอื่น ผิดพระวินัยไปด้วย ควรจะแก้ไขให้ถูกต้องตามพระวินัย
การปลงอาบัติในข้อรับเงินทองของพระภิกษุ ต้องสละเงินในท่ามกลางสงฆ์ เท่านั้น แต่ในเมื่อไม่มีเงินที่จะสละแล้ว ก็สามารถปลงอาบัติได้เลย แต่ต้องมีความจริงใจ เห็นโทษ และจะไม่ทำผิดอย่างนั้นอีก ครับ
ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ
ปลงอาบัติในข้อรับเงินทอง

พระภิกษุรับเงินและทองได้หรือไม่
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบคุณมากครับ จะสำรวมระวังต่อไปครับ

ขออนุโมทนาครับ

เคยไปถือศีลที่วัดหนึ่งค่ะ

เจ้าอาวาสรับเงิน

แต่รับเพื่อจะสร้างวัด และบริจาคให้โรงพยาบาล และเพื่อเป็นเงินเดือนให้พระสงฆ์และแม่ชีที่อยู่ประจำค่ะ เงินเดือนคือ เพื่อไว้ใช้ในกรณีที่จำเป็นค่ะ แต่ถือว่าผิดหรือไม่คะ ที่มีเงินรายเดือนแบบนี้

ในวัดนี้ มีพระลูกวัด ที่ทำหน้าที่จำหน่ายวัตถุมงคล เฝ้าและจำหน่ายทั้งวัน ทำหน้าที่ทุกวัน โดยเจ้าอาวาสมอบหมาย เพื่อนำเงินมาเป็นปัจจัยจ่ายค่าน้ำค่าไฟ สมทบทุนสร้างวัด และโรงพยาบาล และมีตู้ในญาติโยมทำบุญ เอาเงินมารวมกัน

โดยส่วนตัว ลองวินิจฉัยในเรื่องนี้ดูเห็นว่า เป็นการสงเคราะห์สังคม แต่ก็ไม่ใช่กิจหลักของพระ ยังคิดนึกว่า พระน่าจะมีหน้าที่เพียรเผากิเลสให้หมดสิ้น แต่อีกแง่ถ้าพระหาเงินเข้าวัดได้ ทำไมจึงต้องรับบิณฑบาต แต่ก็คิดว่า อันนี้คงทำเพื่อสงเคราะห์ให้ญาติโยมได้ทำบุญ

แต่อยากสอบถามท่านอาจารย์ทุกท่านค่ะ ในกรณีเช่นนี้ ท่านมีความคิดเห็นและควรวินิจฉัยอย่างไร

ทั้งนี้อยากทราบเป็นความรู้ค่ะ ว่ากรณีอย่างนี้ถือว่าเป็นสัมมาทิฏฐิหรือไม่

เข้าใจว่าเป็นอาบัติเล็กน้อยจะทำให้ได้บุญมากกว่าหรือเปล่าคะเพราะสงเคราะห์สังคมด้วย

เรียนความคิดเห็นที่ ๔
พระภิกษุรับเงิน พระภิกษุใช้เงิน พระภิกษุรับเงินเพื่อตนเอง พระภิกษุรับเงินเพื่อสิ่งอื่น พระภิกษุทำเครื่องรางของขลัง ทั้งหมด คือ ไม่ใช่พระภิกษุในพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำผิดทั้งหมดเลย ไม่ได้ขัดเกลากิเลสของตนเองเลย ไม่ได้ประพฤติตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลยแม้แต่น้อย อบายภูมิ รออยู่ข้างหน้าแล้ว เพราะการล่วงละเมิดพระวินัย แล้วไม่แก้ไข ไม่เห็นโทษ มรณภาพไป ก็เป็นเกิดในอบายภูมิเท่านั้น เพราะมีอาบัติเป็นเครื่องกั้นการเกิดในสุคติภูมิ
การช่วยสังคม อย่างคฤหัสถ์เขาทำกัน นั่นเป็นกิจของคฤหัสถ์ ไม่ใช่กิจของพระภิกษุเลย พระภิกษุมีกิจหน้าที่ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ ขัดเกลากิเลสของตนเอง และช่วยสังคมที่ประเสริฐยิ่ง ด้วยการแสดงพระธรรมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้คฤหัสถ์ได้เข้าใจ ได้มีที่พึ่ง ถ้าหากพระภิกษุ อยากจะช่วยสังคมอย่างที่คฤหัสถ์ทำกัน ก็ทำได้ แต่ต้องไม่ใช่อยู่ในเพศพระภิกษุ ก็ต้องลาสิกขา ซึ่งทำได้โดยตลอด เพราะไม่ใช่พระภิกษุแล้ว และไม่มีใครว่าด้วย เพราะถ้ายังอยู่ในเพศพระภิกษุ ทำผิดพระพระวินัย ไม่มีทางเป็นบุญได้เลย มีแต่โทษเท่านั้น
ดังนั้น คฤหัสถ์ ที่เข้าใจพระธรรมวินัยอย่างถูกต้อง ก็จะไม่ส่งเสริม จะไม่เข้าข้างในสิ่งที่ผิด เพราะเคารพใพระธรรมวินัย เคารพพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ครับ
ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมจากหนังสือ

"ภิกษุกับเงินทองและการช่วยสังคม"

ได้ที่หัวหัวด้านล่างนี้
ภิกษุ กับ เงินทองและการช่วยสังคม
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยกรุณาตอบให้ค่ะ สาธุ