ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองนั้น.

เกิด แก่ เจ็บ ตาย
โดย อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์

# ทุกอย่างไม่เที่ยง แล้วเราก็จะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน เพราะฉะนั้น...ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ ก็ทำสิ่งที่มีประโยชน์ทั้งสองฝ่าย คือ...ไม่เอาทุกข์ไปให้ใคร แล้วไม่เอาทุกข์มาให้ตัวเองด้วย.

# เมื่อกรรมในชาตินี้ยังมีอยู่ ก็ยังตายไม่ได้ ต่อให้ทำอย่างไร...ก็ตายไม่ได้ โดยมากนั้น ทุกข์ใจเกิดต่อจากทุกข์กาย เวลาป่วยไข้ ไม่สบาย ก็เป็นห่วงกังวล ความเจ็บป่วยนั้น เปรียบเหมือน การถูกแทงด้วยลูกศร ดอกที่ ๑ แต่ความทุกข์ใจ ความวิตก ความห่วงกังวล เปรียบเหมือนลูกศร ดอกที่ ๒ ที่แทงซ้ำตรงแผลเก่า แผลเก่าก็เหวอะหวะมากขึ้น แล้วจะทุกข์ร้อนเพิ่มขึ้นอีกเท่าไร ทุกข์กายนั้นหนีไม่พ้น เพราะมีกายก็ต้องมีทุกข์ ยุงกัดเจ็บ เมื่อไม่เดือดร้อน ลูกศรดอกที่ ๒ ก็ไม่มี มีแต่ดอกที่ ๑ ทุกข์กายเกิดขึ้น ก็รักษาพยาบาล ไม่ต้องไปวิตกกังวล เพิ่มขึ้นอีก ความวิตก กังวล ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เป็นเรื่องยาวที่ไร้สาระ ซึ่งไม่ทำให้อะไรดีขึ้น

# แต่ละคนต้องการสุข เกลียดทุกข์ มีโลภะ โทสะ โมหะ เหมือนกัน แต่ว่าใครมีศรัทธาฟังพระธรรม ใครอบรมจิตใจให้สูงขึ้น ซึ่งจะเป็นทางพ้นไปจากความทุกข์ ที่เกิดจากกิเลส เพราะคนที่มีกิเลสนั้น...เป็นทุกข์ ขณะใดเป็นทุกข์ก็รู้ได้ว่า เพราะมีกิเลส ทุกข์มาก ก็เพราะมีกิเลสมาก ทุกข์น้อย ก็เพราะมีกิเลสน้อย จะไม่มีทุกข์เลย ก็เพราะดับกิเลสหมด

เป็นธรรมและเป็นธรรมดา ให้เข้าใจความจริง แม้แต่กิเลส

ถ้าไม่เกิดปัญญา ก็ถูกแทงแล้วแทงอีก แทงแล้วแทงอีก ถูกแทงแต่ไม่รู้ความจริงก็เลยยิ่งทุกข์

ขออนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิต