ฟังไปๆ เพื่อที่จะให้ ไม่พัก แต่ไม่ใช่ไปเพียรด้วยความต้องการมากมาย ที่อยากจะทำให้สิ่งซึ่งเกิดไม่ได้ด้วยการไปทำอย่างหนึ่งอย่างใด ก็ไปทำขึ้น

ถ้าพัก คือ ธรรมนี้ยากมาก ลึกซึ้งมาก ละเอียดมาก เกินวิสัย จึงพักไม่ฟังต่อ แต่ถ้ารู้ว่าแต่ละคำที่ได้ยินได้ฟัง พูดถึงสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ทั้งหมด แต่ว่ายังไม่ได้เข้าใจ และหนทางเดียวที่จะเข้าใจ ก็คือว่าเข้าใจในคำที่ได้ฟังถึงสภาพที่เป็นอนัตตา เป็นเรื่องที่ละเอียดมาก แต่ถ้ามุ่งหน้ามุ่งตาจะไปกอบโกย อ่านหนังสือเล่มนั้น เล่มนี้ เพื่อต้องการที่จะละความเป็นเรา เพื่อที่จะสะสมกุศลมากๆ ขณะนั้นก็ถูกลวงด้วยโลภะอีก ท่านใช้คำว่า วัญจกธรรม หรือ ธรรมที่ลวง คิดว่าความพากเพียรอย่างนั้น คือดี แต่ความจริงเป็นตัวตนทั้งหมดเลย ไม่เห็นความเป็นอนัตตาว่าขณะนั้นไม่ใช่เรา แล้วก็เพียรผิด

ขอเชิญรับฟัง

ไม่ได้พัก ไม่ได้เพียร อย่างไร

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง