1. การเกิดเป็นมนุษย์เป็นผลของกุศล แต่การไปเกิดในดินแดนทุรกันดารเกิดจากผลของกุศลใช่หรือไม่ อย่างไร

2. การที่เราเห็นเงินตก แล้วหยิบไปใช้ ไม่คิดจะส่งคืน หรือประกาศหาเจ้าของโดยที่เงินนั้น ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของจะเข้าข่ายการล่วงอกุศลกรรมบถข้ออทินนาทาน หรือไม่ หรือจะเป็นเพียงแต่ความติดข้อง ความเห็นแก่ตัวที่เป็นอกุศลจิต

๑. การเกิดเป็นมนุษย์เป็นผลของกุศล แต่การไปเกิดในสกุลไหน ดินแดนไหน มีรูปร่างอย่างไรย่อมขึ้นอยู่ที่ความประณีตของกุศลที่นำเกิด ถ้าเป็นผลของกุศลที่มีกำลังอ่อนไม่ประณีต ย่อมนำเกิดในสกุลต่ำ รูปร่างไม่สมประกอบ หรือเกิดในแดนทุรกันดารเป็นต้น

๒. เรื่องอกุศลกรรมข้ออทินนาทาน เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก ที่สำคัญอยู่ที่เจตนาเป็นสำคัญ ตัวเองเท่านั้นจึงจะรู้ว่าคิดอย่างไรในขณะที่หยิบเงิน ซึ่งไม่ใช่เงินของเราตามหลักพื้นฐานความดีทั่วไป คือ สิ่งของๆ ผู้อื่น เราไม่ควรถือเอาเป็นของๆ เรา ของๆ ผู้อื่นควรเป็นของเขา ดังนั้น การถือเอาสิ่งของๆ ผู้อื่น ยากที่จะไม่เป็นอทินนาทานแต่บางกรณี อาจจะไม่เป็นก็ได้เพราะสภาพจิตกลับกลอกรวดเร็ว พระพุทธเจ้าจึงแนะนำสาวกทั้งหลายว่า พึงเห็นสิ่งของผู้อื่นเหมือนอสรพิษร้าย ไม่ควรแตะต้อง เว้นไว้แต่เก็บไว้เพื่อคืนเจ้าของเท่านั้น

ขออนุโมทนาค่ะ