พึงทราบในคาถาที่สอง.

บทว่า สพฺพปาปสฺส ได้แก่ อกุศลทุกชนิด.

บทว่า อกรณ คือ ไม่ให้เกิดขึ้น.

บทว่า กุสลสฺส ได้แก่ กุศลอันมีในภูมิ ๔.

บทว่า อุปสมฺปทา คือ ได้เฉพาะ.

บทว่า สจิตฺตปริโยทปน คือ ยังจิตของตนให้สว่าง ก็บทนั้นย่อมมีได้โดยความเป็นพระอรหันต์ ด้วยประการดังนี้

บรรพชิตควรละบาปทั้งปวงด้วยศีลสังวร ยังกุศลให้ถึงพร้อมด้วยสมถะและวิปัสสนาทั้งหลาย ยังจิตให้ผ่องแผ้วด้วยอรหัตตผล นี้เป็นคำสอน คือ เป็นโอวาท คือ เป็นคำตักเตือนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.

นี้เป็นคาถาที่สอง ของโอวาทปาฏิโมกข์ คือ ละอกุศลทั้งปวง ได้แก่อกุศลทุกชนิด บรรพชิตควรละบาปทั้งปวงด้วยศีลสังวร ยังกุศล ได้แก่ กุศลอันมีในภูมิ ๔ ให้ถึงพร้อมด้วยสมถะและวิปัสสนาทั้งหลาย ยังจิตให้ผ่องแผ้ว คือหมดกิเลส ด้วยอรหัตตผล นี่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ครับ

ละได้จริง พระอรหันต์ทั้งหลายท่านละได้แล้ว ส่วนปุถุชนก็จิรกาลภาวนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ไม่ใช่ตัวตนที่ละชั่ว ทำความดีหรือทำจิตให้บริสุทธ์ แต่เกิดจากการเข้าใจพระธรรม และธรรมนั้นเอง ทำหน้าที่ ละชั่ว ทำดี ทำจิตให้บริสุทธ์ ทุกอย่างเป็นธรรมและเป็น อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้

ผู้ใดประพฤติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ผู้นั้นย่อมพ้นทุกข์ใด้ในวันหนึ่งค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ