คือหนูเลี้ยงหมาตัวผู้ไว้ ตัดสินใจเอาไปทำหมันเพื่อที่จะไม่ให้มันเป็นสัด รบกวนชาวบ้านเค้า หนูก็เลยเอาไปที่คลินิค หมามันไม่เคยออกจากบ้านเลย มันกลัว ไม่เดิน แต่หนูก็ยังอุ้มมันไป สุดท้าย หมอก็ทำหมาหนูตายตั้งแต่ขั้นตอนแรก หนูรู้สึกผิดมาเลยค่ะ เหมือนพามันไปตาย นึกถึงทีไรก็ยังโทษตัวเองอยู่ทุกครั้ง และเสียใจกับสิ่งที่เกิดมากๆ เลยค่ะ

หนูจะทำยังไงดีค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน ซึ่งสำหรับเรื่องที่กล่าวมา ไม่ได้เป็นบาป เพราะไม่ได้มีเจตนาทำร้าย ไม่ได้มีเจตนาเบียดเบียนแต่อย่างใด ส่วนสัตว์จะตาย หรือไม่ตายนั้นก็ตามกรรมของสัตว์ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ยังจะต้องมีทุกข์เป็นธรรมดา ไม่ว่าใคร หรือ บุคคลใด ผู้ที่ไม่ทุกข์อีกเลย คือ ผู้ที่ดับกิเลสจนหมดสิ้น เพราะฉะนั้น หนทางที่ถูก ที่จะแก้ทุกข์ คือ เข้าใจทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา อยู่กับความทุกข์ด้วยความเข้าใจ เข้าใจว่าจะต้องทุกข์ วิธีแก้ทุกข์ จะต้องมีปัญญาความเข้าใจถูก ซึ่งปัญญาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม จากพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง

ซึ่งควรพิจารณาความจริงว่า สัตว์แต่ละชีวิตก็มีกรรมเป็นของๆ ตน สัตว์ตายหรือใครจะตายก็เพราะ กรรมของตนเอง ไม่มีใครจะสามารถทำให้ใครตายได้ เมื่อสัตว์เกิด สุนัขเกิด ก็มาด้วยกรรมของสัตว์นั้นเอง และ เมื่อตายก็ตายด้วยกรรมของสัตว์ต่างคนต่างมา ต่างคนก็ต่างไป ที่สำคัญที่สุด เมื่อสัตว์ตายแล้วก็ต้องเกิดทันทีเพราะฉะนั้น สุนัขที่ตายไปแล้ว ก็เกิดแล้ว เขาก็อาจเกิดในสถานที่ดีๆ ควรจะเศร้าโศก ถึงสัตว์ สุนัข ที่ไปในสถานที่ หรือ เกิดในที่ดีแล้วหรือไม่

หากจะเศร้าโศกถึงสัตว์ที่จากไป ก็ควรคิดถึงตนเองที่จะต้องจากไป ดังเช่นสัตว์นั้น ควรที่จะไม่ประมาทในชีวิต ที่จะศึกษาธรรม อบรมปัญญา ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่เหลือน้อย ความตายก็ใกล้มาทุกขณะ ความตายของผู้อื่น ย่อมเป็นเครื่องเตือนให้น้อมเข้ามาในตนว่า ควรใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท สิ่งที่ติดตัวไปได้ คือ ความดี และความไม่ดี แต่สิ่งที่เป็นที่พึ่ง คือ กุศล บุญที่กระทำ และสัตว์ หรือ ญาติที่เสียชีวิตไป สิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา คือ ไม่ใช่ความเศร้าโศกของเรา แต่ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับผู้รับ คือ ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สัตว์โลกมีกรรมเป็นของของตน เมื่อมีการเกิดก็ต้องมีการตายเป็นธรรมดาขึ้นอยู่กับว่าจะเร็วหรือช้าเท่านั้นเอง สิ่งที่จะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คือ ทำบุญอุทิศไปให้ เพราะการร้องไห้ เศร้าโศกเสียใจ ไม่เป็นผลดีแต่ประการใด มีแต่จะสะสมพอกพูนอกุศลให้มากขึ้น และที่จะมีความเข้าใจถูกในทางธรรมตรงตามพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ก็ต้องเริ่มฟังเริ่มศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ เมื่อไม่ได้มีเจตนาฆ่าสัตว์อื่นให้ตาย ก็ไม่มีบาปแต่ประการใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ เพราะฉะนั้นก็ขอให้เบาใจได้ และขอให้มีความมั่นคงที่จะสะสมความดีและอบรมเจริญปัญญาต่อไปครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณทั้ง 2 ท่าน ที่ชี้แนะหนูค่ะ หนูจะพยายามทำตามให้ได้ค่ะ

สัตว์โลกเป็นที่ดูผลของบุญและบาป ความตายท่านเปรียบเหมือนเทวทูตคือเครื่องหมายเตือนให้ทำดีและศึกษาพระธรรม ให้มีธรรมะเป็นที่พึ่ง และ ไม่ประมาทในการเจริญกุศลทุกประการค่ะ

ขออนุโมทนาครับ