กุศลกรรม วัตรปฏิบัติของพุทธศาสนิกชนคุณูปการต่อสังคม ประเทศชาติ มหาศาลแน่นอน แต่อกุศลกรรมของคนพาล มีอภิชฌา โทมนัส มิจฉาทิฏฐิ ประกอบกันขึ้นแล้ว ไม่ให้อภัย ไม่อโหสิกรรมต่อกัน สังคมจะถึงหายนะหรือไม่ จะป้องกันแก้ไขอย่างไร ด้วยธรรมะข้อใด

การที่เราจะแก้ใขคนอื่นแก้ยาก เพราะแต่ละคนสั่งสมอุปนิสัยมาต่างก้น นอกจากเราคน

หนึ่งที่จะเป็นคนดี ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ทางกาย ทางวาจา และให้อภัยคนที่ทำไม่ดีค่ะ

ให้เจริญเมตตา และอบรมปัญญา เพราะปัญญาจะรู้ว่าอะไรเป็นกุศล อะไรเป็นอกุศลค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อกุศลของใครก็ของคนนั้น คงไม่สามารถทำให้แผ่นดินทั้งโลกเรียบด้วยฝ่ามือของเรา สิ่งที่ควรสนใจคือ การเข้าใจความจริง การเจริญกุศลทุกประการ เพราะถ้าเราเสพคุ้นกับเรื่องเหล่านี้มากก็พลอยแต่เพิ่มอกุศลจิตมากขึ้น สะสมโทสะมากขึ้น รู้จักเสพคุ้นในสิ่งที่ควรเสพคุ้นครับและที่สำคัญ ควรเข้าใจว่าเป็นธรรมดาของโลก เมื่อมีกิเลสก็เป็นธรรรมดาครับ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม เริ่มจากโลกคือตัวเราเองครับ ขัดเกลากิเลสตัวเองเป็นสำคัญ เมื่อขัดเกลากิเลสของตัวเองมากขึ้น ก็เดือดร้อนกับสิ่งที่เห็น ได้ยินน้อยลงและเสพคุ้นกับสิ่งที่ทำให้อกุศลเจริญขึ้นน้อยลงเพราะสภาพธรรมอย่างหนึ่งคือ ปัญญาเจริญขึ้นนั่นเองครับ นี่คือประโยชน์ของการศึกษาพระธรรม ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

แก้ด้วยการเริ่มศึกษา ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏในขณะนี้และการเจริญกุศลทุกประการด้วยปัญญาของตนเองค่ะ.

เนื่องจากแต่ละสังคม มีบุคคลหลายคนอยู่ร่วมกัน ต่างจิตต่างใจ ต่างมีการสั่งสมอุปนิสัยมาที่แตกต่างกัน ประการที่สำคัญ เพราะกิเลสอกุศล ที่สั่งสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ จึงทำให้แต่ละบุคคลมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันออกไป เมื่อใดที่กิเลสมีกำลังแรงกล้า ก็ล่วงออกมาเป็นทุจริตกรรมประการต่างๆ เบียดเบียนบุคคลในสังคมให้เดือดร้อน ธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง อกุศลเป็นอกุศล เกิดขึ้นเป็นปกติในชีวิตประจำวันตามการสั่งสมมาของแต่ละบุคคล บุคคลที่เป็นคนไม่ดี ก็เพราะสั่งสมมาที่จะเป็นอย่างนั้น เมื่อเสพคุ้นกับความไม่ดีมากขึ้นๆ ย่อมมีโอกาสที่จะคล้อยตามในสิ่งที่ไม่ดี ได้มาก เหตุย่อมสมควรแก่ผล เมื่อสร้างเหตุที่ไม่ดี ผลที่ไม่ดีก็ย่อมเกิดขึ้น เมื่อศึกษาเข้าใจอย่างนี้ ก็จะไม่เกิดความไม่พอใจ ความโกรธ ความอาฆาต เมื่อทราบหรือพบเห็นการกระทำที่ไม่ดีของบุคคลทั้งหลายเหล่านั้น การกระทำของบุคคลอื่นไม่เป็นประมาณ ที่สำคัญต้องรักษาจิตของตนไม่ให้เป็นอกุศลครับ เพราะฉะนั้น การศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม อบรมเจริญปัญญา จึงเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลในชีวิตประจำวัน

ค่อยๆ สั่งสมอบรมเจริญไปทีละเล็กทีละน้อย บ่อยๆ เนืองๆ เพราะปัญญาเท่านั้นที่จะสามารถดับกิเลสได้ และที่สำคัญพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ไม่มีคำสอนส่วนใดที่ส่งเสริมให้พุทธบริษัทเกิดอกุศลจิต เลย แม้แต่นิดเดียว ครับ ..
...ขออนุโมทนาครับ...

การกระทำของบุคคลอื่นไม่เป็นประมาณ ที่สำคัญต้องรักษาจิตของตนไม่ให้เป็นอกุศล

การศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม อบรมเจริญปัญญา

จึงเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลในชีวิตประจำวัน

ขออนุโมทนาค่ะ

เห็นคนทำผิด จะคนดีหรือคนพาล ก็ตามไม่ให้อภัย จิตเป็นอะไร? อภัยให้ จิตเป็นอะไร? ไม่ให้อภัยหรืออภัยให้ อย่างไหนจึงจะดี?คำถามเดียวกัน เหมือนกับว่าน่าที่จะตอบอย่างหลังแต่ความคิดของแต่ละบุคคลก็ยังต่าง บางคนไม่ยอมให้อภัยบางคนอภัยให้เฉพาะบางคนหรือบางเรื่องบางคนให้อภัยได้ทั้งหมดแล้วเป็นคนไหนถึงจะดี? เรื่องของจิต เป็นเรื่องที่วิจิตรแตกต่างกันไปตามการสะสมในแต่ละบุคคลแต่สิ่งสำคัญอยู่ที่จิตใจของเราเองมากกว่าว่า ขณะนี้ เป็นอกุศลตามๆ กันไปกับจิตของผู้อื่นหรือเปล่าต้องเป็นผู้ที่ตรงต่อตนเอง ถ้าไม่เป็นก็คือไม่เป็น ถ้าเป็นก็คือเป็นถ้าเป็นอกุศลจิตแล้ว จะป้องกันยังไงในเมื่ออกุศลจิตนั้นเกิดตามเหตุปัจจัย ด้วยความเป็นอนัตตาไม่มีใครต้องการที่จะให้อกุศลจิตเกิดแต่ใครจะบังคับจิตขณะต่อไปไม่ให้เป็นอกุศลได้ นอกเสียจากว่ากุศลจิตจะเกิดขึ้นทันทีเพราะเหตุนี้ การแก้ไขทางเดียวก็คือ ศึกษาธรรมะให้เข้าใจจริงๆ ว่าเป็นธรรมะ เป็นสิ่งที่มีจริง เป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนไม่อย่างนั้น ก็จะมีความเป็นตัวตนไปเพียรหาวิธีแก้ไขจิตใจของผู้อื่น แต่ลืมไปว่าแม้แต่จิตใจของเราเองในขณะนี้แก้ให้เป็นกุศลทันทีก็ยังแก้ไม่ได้จะกล่าวไปใยถึงหน่วยใหญ่อย่างคนในสังคม ยุคใดที่เสื่อมจากการอบรมเจริญปัญญาปัญหายุ่งยากก็ย่อมมีมากมายตามมาเป็นธรรมดาของสังสารวัฏฏ์ก็วนเวียนไปอยู่อย่างนี้ประเดี๋ยวดี ประเดี๋ยวแย่แต่ไม่ควรลืมว่าเป็นธรรมะครับ

๐๐๐๑๙ เห็นโทษภัยของกิเลส

เพียรละกิเลสโดยเป็นผู้เลี้ยงง่ายมีความอดทน มีความเมตตาอันเสมอภาค

ทำตัวเหมือนผ้าเช็ดธุลีทำตัวเหมือนลูกทาสี ทำตัวเหมือนโคเขาขาด

อ่อนน้อมถ่อมตน ละอาย รังเกียจ และ เห็นโทษภัยของโลภะ โทสะ โมหะ

ธรรมเตือนใจวันที่ : ๒๕-๐๙-๒๕๔๗

ไม่ให้อภัย จิตเป็นอะไร? อภัยให้ จิตเป็นอะไร?และพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ไม่มีคำสอนส่วนใดที่ส่งเสริมให้พุทธบริษัทเกิดอกุศลจิต เลย แม้แต่นิดเดียว

และอกุศลของใครก็ของคนนั้น คงไม่สามารถทำให้แผ่นดินทั้งโลกเรียบด้วยฝ่ามือของเรา สิ่งที่ควรสนใจคือการเข้าใจความจริง การเจริญกุศลทุกประการและให้อภัยคนที่ทำไม่ดีค่ะ ให้เจริญเมตตา

ขออนุโมทนาครับ

จากคำถาม ไม่ให้อภัย ไม่อโหสิกรรมต่อกัน สังคมจะถึงหายนะหรือไม่

ไม่ให้อภัยไม่อโหสิกรรมเป็นจิตที่เป็นโทสะเป็นอกุศล สังคมเดือดร้อนเพราะอกุศลที่ไม่ใช่โทสะอย่างเดียว อภิชฌา มานะ อิจฉา มิจฉาทิฏฐิก็เป็นอกุศลที่ทำให้สังคมเดือดร้อน ถ้าสังคมประกอบด้วยคนที่มีอกุศลจำนวนมากสังคมนั้นก็เดือดร้อนมาก แก้อกุศลของคนอื่นคงแก้ไม่ได้ เว้นแต่จะแก้อกุศลของตัวเองซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในสังคม

...ที่นี่ไม่วุ่นวายหนอ ที่นี่ไม่ขัดข้องหนอ...

ขออนุโมทนาทุกท่านครับ

ขออนุโมทนาทุกๆ ท่านค่ะ

ช่วยสังคมอย่างไรดี

ช่วยสังคมอย่างไรดี

ลองคลิกดูที่กระทู้นี้นะครับ --> DhPTV 18 ... การแก้ปัญหาสังคม