พี่สาวดิฉันตอนแรกๆ ก็ไม่สนใจที่จะเลี้ยงแมวและสุนัข แต่มีคนเอามาให้ พอเลี้ยงไปนานๆ กลายเป็นรักแมวและสุนัขมากเลย ตามใจสัตว์เลี้ยงทั้ง ๒ มาก จะไปไหนก็ไม่ได้ ห่วง ชวนไปไหน ถ้าต้องนอนค้างจะไม่ยอมไปเลย เอาใจใส่ดูแลมากกว่าคนเสียอีก เราซื้อของไปฝากหรือเผื่อคนอื่นๆ ที่เขามีรายได้น้อย ก็ไม่ค่อยยอมให้ กลับเอาไว้ให้สัตว์เลี้ยงแทน บางครั้งโมโหก็เถียงกัน ดิฉันก็พยายามอธิบายให้ฟัง เรื่องประโยชน์ของการทำทานว่า ควรทำอย่างไร พี่สาวดิฉันดูไม่ค่อยสนใจเลย จะทำอย่างไรดี

ควรแนะนำให้เขาศึกษา และฟังพระธรรม จะทำให้เขาเข้าใจความจริงและสภาพธรรมมากขึ้น

ความติดข้อง ยิ่งสะสมไปก็ยิ่งเพิ่มกำลัง จากไม่ติด ก็เริ่มติดและจะติดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถ้ายังไม่เห็นโทษ

ดิฉันเคยอธิบายว่า ช่วยคนน่ะดีกว่านะ เวลาเราเดือดร้อนก็พึงพาอาศัยกันได้ ส่วนสัตว์เลี้ยง จะมาช่วยอะไรเราได้ นอกจากอยู่เป็นเพื่อนแก้เหงาเท่านั้นเอง พี่สาวอยู่บ้านคนเดียว ดิฉันจะกลับไปเยี่ยมบ้านเดือนละครั้ง ไปเจอคุณแมว คุณหมา แกเป็นเจ้าของบ้านแทน เพราะพี่สาวตามใจมาก ดิฉันก็เป็นห่วง ที่ไปคลุกคลีกับพวกสัตว์เลี้ยงมากๆ เพราะพี่สาวมีโรคประจำตัวด้วย คือ เป็นเบาหวาน กลัวจะเป็นโรคภูมิแพ้ เพิ่มอีกโรคหนึ่ง

อย่าลืมว่า ทุกอย่างเกิดจากเหตุปัจจัย การที่มีคนเอาหมา แมว มาให้พี่สาวคุณเลี้ยง หมา หรือแมว ก็เคยเป็นญาติ พี่น้องกันมาหมดแล้ว เช่น ในพระไตรปิฏกแสดงไว้ว่า มีเศรษฐีคนหนึ่งเป็นคนขี้เหนียว เขามีลูกชายคนหนึ่ง ต่อมาเศรษฐีตาย เกิดเป็นสุนัขตัวโปรดของลูกชายเขาเอง ซึ่งลูกชายก็ไม่รู้ว่าเป็นบิดา จนตอนหลังพระพุทธเจ้าตรัสบอกว่าสุนัขเป็นบิดาของท่าน แต่เขาไม่เชื่ีอ พระพุทธเจ้าก็เลยให้สุนัขหาสมบัติที่ฝังไว้ ลูกชายเขาถึงเชื่อค่ะ การเมตตาสัตว์ ให้ความช่วยเหลือสัตว์เป็นสิ่งที่ดี ถ้ามีโอกาสก็ควรทำค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าในสังสารวัฏฏ์ที่ยาวนาน เราเคยผูกพันกับสุนัข แมว ฯลฯ มาในฐานะต่างๆ ค่ะ

การศึกษาพระธรรม เป็นไปเพื่อการละอวิชชา ละความไม่รู้ การให้ทาน เป็นไปเพื่อการละ มิใช่เพื่อหวังผลตอบแทน เพื่อให้เขารักตอบ หรือเพื่ออยากให้เขาดีกับเรา อันนั้น ทำไปเพื่อความติดข้อง เป็นโลภะ เมื่อเรามีโอกาสช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ว่าจะเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หรือสัตว์เดรัจฉาน ก็ควรกระทำโดยไม่หวังผลตอบแทน แต่ก็ควรพิจารณาจิตของเราว่า เป็นไปด้วยโลภะความติดข้อง หรือเมตตา อยากให้เขาพ้นทุกข์จริงๆ

ใช่ค่ะ ดิฉันลืมไป สัตว์เลี้ยงที่มาเกี่ยวข้องกับเรา อาจจะเป็นญาติของเราในอดีตชาติก็ได้จริงค่ะ เพราะได้อ่านหนังสือและฟังธรรม ขนาดพระพุทธเจ้ายังเกิดเป็นสัตว์มาตั้งหลายชนิด ขอบคุณค่ะ ที่เตือนสติ แต่ก็อยากให้พี่สาวรักและช่วยเหลือตามสมควรมากกว่า

การที่สุนัขและแมวนั้นได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ก็ต้องเป็นผลของกุศลในอดีตที่ให้ผลทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย แม้ว่าชาติกำเนิดจะเป็นดิรัจฉานก็ตามที และการที่สัตว์เลี้ยงจะได้รับการเลี้ยงดูที่ไม่ดี ก็ต้องเป็นอกุศลกรรมที่ให้ผล เป็นกรรมของสัตว์นั้นที่จะต้องได้รับ แต่ไม่ควรที่จะเป็นอกุศลเจตนาของเราเอง ที่คิดจองเวรต่อสัตว์เลี้ยงนั้นนะครับ แม้แต่พระพุทธเจ้า เมื่อครั้งยังทรงเป็นพระโพธิสัตว์ ก็เคยเสวยพระชาติเป็นสุนัขที่แวดล้อมด้วยบริวาร แต่เพราะอกุศลกรรม จึงต้องไปอาศัยอยู่ในสุสานใหญ่ ขณะนั้น พระอานนท์ ได้เป็นพระเจ้าพรหมทัต ครองเมืองพาราณสี วันหนึ่ง ปรากฎว่าสุนัขที่เลี้ยงไว้ในราชตระกูลของพระองค์เอง ได้แทะกินหนังและชะเนาะรถม้าสินธพขาวของพระองค์ พวกราชบุรุษทูลให้ทรงทราบว่า ได้เห็นสุนัขมากัดกิน พระองค์กริ้วมาก ทรงสั่งให้ฆ่าสุนัขที่พบเห็นตามที่ทางต่างๆ โดยไม่ทรงพิจารณาให้ถี่ถ้วนว่า เป็นความผิดของสุนัขทั่วไป หรือสุนัขในราชตระกูลที่พระองค์ทรงเลี้ยงไว้

คุณ oom อาจจะต้องช่วยเตือนบ่อยๆ ให้พี่สาวระวังในโทษ ของโลภะจากความยินดีพอใจในสัตว์เลี้ยงด้วยครับ เพราะถ้าเกิดว่าวันหนึ่งใครทำร้ายสัตว์เลี้ยงของท่านเข้า เมื่อรักมาก โทสมูลจิต ก็จะมีกำลังรุนแรงซึ่งอาจจะทำให้ พี่สาวต้องก่ออกุศลกรรมบถโดยเจตนาได้

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ติดเป็นเรื่องธรรม ต้องเข้าใจว่าเป็นธรรมดา ตรงนี้สำคัญมาก ไม่ใช่หมายความว่าจะไม่ให้ติด แต่เริ่มเป็นผู้ตรงว่า สภาพธรรมใดเป็นเมตตา สภาพธรรมใด เป็นโลภะ สภาพธรรมใด เป็นกุศลหรืออกุศล ผู้ที่อบรมปัญญาจึงไม่ได้ห้ามอกุศลเพราะห้ามไม่ได้ แต่เข้าใจความจริง ของสภาพธรรมที่เกิดขึ้น ดังนั้น ควรหาโอกาส ให้พี่ได้ฟังพระธรรม โดยไม่ใช่การบังคับ และก็ต้องเข้าใจ ทุกคนก็สะสมอกุศลมาทั้งนั้น ควรจะเห็นใจและเราก็ติด เขาก็ติด แนะนำเท่าที่แนะนำได้ สุดท้ายก็เป็นธรรม ไม่ว่าจะเป็นอกุศลของใคร ควรเห็นใจกันครับ ขออนุโมทนา ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

เรื่องสัตว์เลี้ยง มีตัวอย่างมากมายเลย ที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่คนอื่น เช่นสุนัขไปกัดเขา เจ้าของต้องรับผิดชอบ แต่ไม่ยอมจ่ายเงินค่าฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า เพราะคนถูกกัดก็กลัวโรคพิษสุนัขบ้า เลยเป็นเรื่องกัน พี่สาวดิฉันกับเพื่อนบ้านก็เหมือนกัน บางที่ก็โกรธกันเรื่องสัตว์ ที่ต่างคนต่างเลี้ยงและดูแลไม่ดี ไปถ่ายเลอะเทอะบ้าง กัดกันบ้าง เจ้าของหมาก็จะมาทะเลาะกันอีก เคยเตือนว่าเลี้ยงก็เลี้ยงให้ดีอย่าให้ไปรบกวนคนอื่น พูดเรื่องสัตว์พูดยาก ดิฉันเองก็ชอบพวกสัตว์เลี้ยง แต่ถ้าจะให้เลี้ยงเองก็ไม่เอา แต่ช่วยเหลือได้

เป็นธรรมดาที่เราย่อมรัก ... ... ..มากกว่าคนอื่น และย่อมเกิดอกุศล เพราะความไม่รู้ ต้องเข้าใจว่า เป็นเรื่องธรรมดา ธรรมเป็นธรรมดา ค่อยๆ เข้าใจความจริงครับ

ยินดีในกุศลของทุกท่านค่ะ