* จิตเป็นสภาพรู้ เมื่อเกิดขึ้นต้องรู้อารมณ์ (สิ่งที่จิตรู้) และจิตต้องทำหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่ง

* ชีวิตในแต่ละภพชาติ ไม่ว่าในขณะเกิด หลับ ตื่น หรือตาย ก็คือจิตในแต่ละขณะที่เกิดขึ้นทำกิจการงานอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วก็ดับไปอย่างรวดเร็วที่สุด และจิตขณะต่อไปก็เกิดขึ้นทำกิจการงานอย่างใดอย่างหนึ่งทันที ไม่มีระหว่างคั่น สืบต่อไปอย่างนี้โดยไม่หยุดเลย

* ขณะแรกที่เกิดขึ้นเป็นบุคคลนี้ในชาตินี้ จิตก็เกิดขึ้นทำกิจปฏิสนธิแล้วก็ดับไป

* ขณะหลับ ก็คือจิตที่เกิดขึ้นทำกิจดำรงภพชาติ สืบต่อไปอีกมากมายหลายขณะ

* ขณะตื่นก็คือจิตที่เกิดขึ้นโดยอาศัยตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นทางให้เกิด เช่น จิตเห็นก็ทำกิจเห็น จิตได้ยินก็ทำกิจได้ยิน ฯลฯ จิตคิดนึกก็ทำกิจคิดนึก เป็นต้น

* ในขณะตาย ก็คือจิตที่เกิดขึ้นทำกิจเคลื่อนภพชาติ แล้วก็ดับไป และจิตขณะต่อไปก็จะทำกิจปฏิสนธิในภพชาติใหม่ทันที

* พระอรหันต์ซึ่งดับกิเลสจนหมดสิ้นเท่านั้น ที่สามารถหยุดการเกิดขึ้นทำกิจการงานของจิตได้ เพราะเมื่อจิตสุดท้ายคือจิตขณะตายของท่านดับไปแล้วจะไม่มีจิตเกิดขึ้นทำกิจปฏิสนธิ และทำกิจอะไรอีกเลย ดังนั้นเมื่อเป็นพระอรหันต์ จึงเปรียบเหมือนลูกจ้างที่รอเวลาเลิกงาน

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ 

กราบขอบพระคุณ และยินดีในกุศลจิตค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ