ขอทราบวิบากกรรมของผู้ที่สั่งการให้วางยาเบื่อสุนัข รวมถึงผู้ที่ลงมือวางยาและผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจะได้รับกรรมอย่างไร และเมื่อไรคะ

เนื่องจากสุนัขจรจัดที่เลี้ยงไว้ถูกวางยาเบื่อตายทั้งหมด 4 ตัว เป็นแม่สุนัขกำลังท้อง 1 ตัว ลูกสุนัขอายุประมาณ 4 เดือน 2 ตัว เพศเมีย และสุนัขเพศผู้อายุประมาณ 3 ปี 1 ตัว สุนัขเหล่านี้ไม่เคยกัดหรือทำร้ายใคร เค้าอาศัยอยู่ในป่า กลัวคนมาก แต่มีคนใจร้ายวางยาให้เค้าตาย คิดถึงเค้ามากค่ะ ยังทำใจไม่ได้ อยากอโหสิกรรมให้กับคนที่ทำ แต่ยังไม่สามารถทำใจอโหสิกรรมกับผู้ที่สั่งการและผู้วางยาได้เลยค่ะ ช่วยตอบเพื่อเอาบุญด้วยนะคะ

ขอบพระคุณมากค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อกุศลกรรม คือ มีเจตนาฆ่าสัตว์ให้ถึงชีวิตและสัตว์นั้นตายลง ย่อมสำเร็จเป็นปาณาติบาต ผลของกรรม คือ เกิดในอบายภูมิ มี นรก เป็นต้น เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ย่อมมีอายุสั้น เพราะเศษของการฆ่าสัตว์

ส่วนสัตว์ที่ตายก็มีกรรมเป็นของๆ ตน เพราะเคยทำกรรมไม่ดีเอาไว้ จึงทำให้ต้องถูกวางยา ถูกฆ่าตาย เพราะฉะนั้น ควรสงสารคนที่ทำบาป เพราะผู้ที่ทำบาปก็ต้องได้รับโทษ ได้รับทกุข์เช่นกัน เพราะฉะนั้น ควรเห็นโทษภัยของสังสารวัฏฏ์ที่น่ากลัวเพราะกิเลสเป็นเหตุ จึงควรอบรมปัญญา ศึกษาพระธรรมเป็นสำคัญเพื่อดับทุกข์กายและทุกข์ใจจนหมดสิ้น ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ทั้งผู้สั่งวางยาและผู้วางยาเพื่อทำร้ายสุนัข เป็นการกระทำเหตุที่ไม่ดี เป็นอกุศลกรรม ซึ่งจะเป็นโทษกับตนเองโดยส่วนเดียว เพราะไม่รู้ว่า นี้คือเหตุที่จะทำให้ตนเองไปเกิดในอบายภูมิ จึงทำทางไปสู่อบายภูมิ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง จึงไม่ควรทำอกุศลกรรม ไม่ว่าจะเป็นไปในเรื่องใดๆ ก็ตาม แต่ควรที่จะได้สะสมความดีพร้อมกับการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะ ดิฉันจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้สุนัขเหล่านั้นได้อย่างไรคะ นอกเหนือจากทำบุญใส่บาตร อยากให้เค้าไปเกิดในภพภูมิที่ดี

สำหรับคนที่สั่งการและฆ่าสุนัข ดิฉันจะต้องปฏิบัติตนอย่างไรกับคนเหล่านั้น เพื่อที่จะได้ไม่ต้องผูกเวรก่อกรรมกันอีก นอกเหนือจากการอโหสิกรรม

ขอบพระคุณมากค่ะ

เรียน ความเห็นที่ 4 ครับ

การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลสำหรับผู้ที่ล่วงลับไป ก็สามารถทำได้ เช่น การให้ทานแม้กับบุคคลต่างๆ ที่ไม่ใช่พระภิกษุ บิดา มารดา หรือ บุคคลรอบข้าง ก็สามารถอุทิศส่วนกุศลที่ได้ทำนั้นได้ รวมทั้งกุศลประการอื่นๆ ด้วย ส่วน บุคคลที่ทำบาป ควรจะเห็นใจ สงสารที่เขาทำเหตุใหม่ที่จะได้รับสิ่งที่ไม่ดี ครับ

ขออนุโมทนา

จริงๆ แล้วไม่มีสุนัข ไม่มีผู้ฆ่า แต่มีจิตที่กระทำการฆ่า กุศล และอกุศลแต่ละขณะเป็นไปต่างๆ นานา

สาธุ

ขอบพระคุณมากค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนา

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ฟังธรรมะจนกว่าจะเข้าใจ เพราะปัญญาจะทำหน้าที่ให้เราคิดถูก เช่น รู้ว่ากุศลควรเจริญอกุศลควรละ ค่ะ

ในพระไตรปิฎก ก็เขียนไว้ว่า การทำชีวิตสัตว์ให้ตายไปนั้น บาปนั้นก็สามารถนำให้ไปเกิดใน อบายภูมิ ได้ คือ นรก เปรต อสูรกาย หรือสัตว์เดรัจฉาน เมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ขณะมีชีวิตอยู่ จะทำให้มีสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน อายุสั้น ถูกฆ่า หรือ ฆ่าตัวตาย รูปไม่งาม (ผอมหรืออ้วน) ไม่มีบริวาร เป็นต้น

การทำชีวิตสัตว์ให้ตายไปนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้สั่งหรือผู้ลงมือ ก็ได้รับกรรมเช่นเดียวกัน การปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ ก็คือ ได้แต่แผ่ส่วนกุศลให้สัตว์ที่ตายนั้น และไม่ต้องโกรธเคืองผู้ที่ทำให้สัตว์นั้นตาย ให้ถือว่าเป็นกรรมของทั้งสองฝ่าย จะทำให้เราสบายใจขึ้น ผิดถูกอย่างไรช่วยพิจารณาด้วยนะครับ

ขออนุโมทนาครับ

สอบถามค่ะ สุนัขที่บ้านแก่และเหมือนยืนไม่ไหว ดูแล้วน่าสงสาร อยากช่วยให้พ้นจากทุกข์นี้เร็วๆ หรืควรปล่อยไปตามเวลา อายุ 13 ปีค่ะ

เรียน คุณ Larpsiri ความคิดเห็นที่ 14 ค่ะ
การได้ศึกษาพระอภิธรรม คือความจริงอย่างละเอียดที่สุดที่พระพุทธองค์ทรงแสดง เป็นหนทางที่่จะค่อยๆ มั่นคงว่า ความเป็นไปในทุกเหตุการณ์ ล้วนเป็นการทำหน้าที่ของสภาพธรรมฝ่ายเหตุ และสภาพธรรมฝ่ายผล ทั้งสิ้น ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นโดยบังเอิญ หรือใครจะจัดการใดๆ ได้ ทุกชีวิตในโลกนี้ ล้วนเกิดมาด้วยผลของกรรม คือสภาพธรรมฝ่ายเหตุที่ทำไว้ทั้งสิ้น จึงไม่มีใครที่จะแก้ไขกรรมของใครได้ แม้จะต้องทุกข์ยากทรมานเพียงใด ก็เป็นผลจากเหตุที่ได้ทำไว้ บุคคลอื่น ไม่สามารถที่จะแก้ไขเหตุและผลของผู้อื่น แม้กับตนเองก็เช่นกัน ถึงแม้ว่าดูเผินๆ อาจจะบอกว่า การช่วยรักษาผู้ป่วย หรือสัตว์ป่วยให้หายป่วย จะเหมือนกับช่วยเหลือแก้ไข แต่แท้จริงแล้วการที่ผู้นั้นหรือสัตว์นั้นได้รับการช่วยเหลือก็เพราะเขามีเหตุที่ดีที่จะบรรเทาความทุกข์เดือดร้อนในช่วงเวลาที่เจ็บป่วยได้บ้างนั่นเอง เพราะทุกชาติในสังสารวัฏฏ์ที่ผ่านมา ไม่มีใครทำแต่เหตุไม่ดีอย่างเดียว ก็มีทั้งเหตุดีคละเคล้ากันไปด้วย ดังนั้นจึงเห็นว่า บางวันเราก็แสนสุขสบาย แต่บางเวลาเราแสนจะทุกข์เดือดร้อน สัตว์โลกจึงเป็นที่ดูผลของบุญและบาป เป็นเรื่องละเอียดในการให้ผลของกรรม เราไม่ทราบว่า แต่ละชีวิตสะสมเหตุดีและไม่ดีอะไรมาบ้าง แต่ที่แน่ๆ คือเมื่อถึงเวลากรรมหนึ่งสุกงอมพร้อมที่จะให้ผล กรรมนั้นก็ต้องให้ผลอย่างเที่ยงตรง จะหนีไปบนฟากฟ้าหรือใต้มหาสมุทรสุดลึกก็ไม่สามารถที่จะหนีได้พ้น ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงในชาดกต่างๆ มากมาย ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อชีวิตอย่างยิ่งเมื่อได้ศึกษา

สุนัขที่บ้านที่เราเคยเลี้ยงดูเขามา และเขาก็เคยตอบแทนน้ำข้าวให้กับเราด้วยการดูแลความปลอดภัยในบ้าน อย่างซื่อสัตย์ แต่เมื่อถึงเวลาที่เขาแก่และไม่สบาย ขณะนั้นเขาก็รับผลของกรรม เราก็มีหน้าที่เพียงแค่ช่วยเหลือประคับประคองให้เขาไม่ได้รับความทรมานไปมากกว่าที่เป็นอยู่ แต่ไม่ควรที่จะไปทำให้เขาพ้นจากทุกข์เร็วๆ ด้วยการทำให้เขาตายก่อนที่เขาจะหมดเวลาไปตามกรรม เมื่อมั่นคงว่า ทุกชีวิตมีกรรมเป็นของของตน ก็คือการเคารพพระธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดง เคารพในเหตุและผล การทำลายชีวิตผู้อื่นไม่ว่าจะด้วยต้องการช่วยเหลือให้พ้นทรมาน แต่เจตนาก็คือให้เขาหมดสิ้นอายุ ซึ่งก็คือการทำลายชีวิตของเขา แม้แต่ชีวิตมนุษย์ ก็มีหลายท่านเมื่อครั้งพุทธกาลสามารถบรรลุธรรมก่อนตาย เพราะได้เจริญกุศลอบรมปัญญาในขณะเจ็บป่วย หรือถูกทรมานอย่างสาหัส ดังแสดงในพระไตรปิฏก ซึ่งหากมีผู้ใดไปทำลายชีวิตเขาก่อนที่เขาจะหมดสิ้นกรรมของเขาเอง ก็เท่ากับตัดโอกาสดีๆ ของเขาไป การทำลายชีวิตอื่น สัตว์อื่น ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ที่สำคัญ คือขณะนั้นมีเจตนาให้สิ้นชีวิต เพราะเจตนาเจตสิกเกิดกับจิตทุกประเภท ก็ไม่พ้นจากผลที่ต้องรับตามที่พระพุทธองค์ทรงแสดง ดังที่แสดงไว้ในความเห็นอาจารย์วิทยากรข้างบนค่ะ

ถ้าสุนัขเขามีเหตุที่ต้องทรมานไม่ว่าจะกี่ปี นั่นก็เพราะเหตุที่เขาทำไว้ ซึ่งเราไม่สามารถรู้ได้ ความไม่รู้ในเหตุในผล ความไม่รู้ในหน้าที่ของสภาพธรรม ความไม่รู้ความจริงที่พระพุทธองค์ทรงแสดง คืออวิชชา คือโมหะ ที่มีโทษมากเป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำอกุศลกรรมด้วยความไม่รู้ และต้องรับผลที่ไม่ดี เป็นต้นเหตุของสังสารววัฏฏ์ที่ไม่สิ้นสุด แต่ในทางตรงกันข้าม การได้ช่วยเหลือประคับประคองบรรเทาอาการทรมานของเขา คือการสะสมเหตุดี ผลที่ได้รับก็ต้องดีเช่นกัน แม้ไม่ได้หวังผลตอบแทน แต่ผลก็ต้องได้รับอย่างแน่นอน นั่นคือความตรงของสภาพธรรม แทนที่จะเสียใจ เศร้าใจ ก็ควรได้พิจารณาเห็นโทษของอกุศลกรรมที่กำลังให้ผลต่อสุนัข เพื่อเตือนใจว่า ชีวิตนี้ อกุศลแม้เล็กน้อยก็ไม่ควรกระทำ และเห็นประโยชน์ของการศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาเข้าใจความจริง เห็นภัยของวัฎฎะ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกของสภาพธรรมที่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของใคร จึงบังคับบัญชาไมได้ จะเป็นประโยชน์ต่อชีวิตที่จะต้องเดินทางอีกแสนไกลหลายภพชาติกว่าจะสิ้นสุดการเดินทาง
ยินดีด้วยอย่างยิ่งที่ได้ศึกษาพระธรรมแล้วมีการสอบถามก่อนที่จะตัดสินใจทำเหตุที่ไม่ดีโดยที่ไม่ทราบว่า ไม่ใช่หนทางที่ถูกต้อง ไม่ตรงตามพระธรรม ซึ่งจะเป็นอันตรายและมีโทษอย่างยิ่งในสังสารวัฏฏ์ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อย่างแน่นอน
ศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ ...

เรื่องของสุนัข...เมื่อสิ้นอายุขัย

มรณสติ

เราเองทำกรรมและรับผลของกรรม

กิเลส กรรม วิบาก
ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร

ขอเชิญศึกษาพระธรรม...

รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์

พระไตรปิฎก

ฟังธรรม

วีดีโอ

ซีดี

หนังสือ

กระดานสนทนา