* ผู้ที่ยังไม่ได้ดับกิเลส เปรียบเหมือนถูกท่วมทับด้วยห้วงน้ำใหญ่ ยังไม่ได้ถึงเกาะ อันเป็นที่พึ่ง ซึ่งพ้นจากการท่วมทับของห้วงน้ำใหญ่นั้น

* กิเลสดุจห้วงน้ำใหญ่ คือโอฆะ ก็ท่วมทับบุคคลที่ยังมีกิเลส แล้วใคร? จะสามารถถึงเกาะ (ที่พึ่ง) ซึ่งพ้นจากการท่วมทับของกิเลสดุจห้วงน้ำใหญ่นั้นได้

* ผู้ที่ไม่มีปัญญา ไม่สามารถที่จะถึงที่พึ่ง ซึ่งพ้นจากกิเลสดุจน้ำที่ท่วมทับไปได้เลย

* ผู้มีปัญญา เข้าใจในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่เรา จึงสามารถกระทำให้ถึงที่พึ่ง ซึ่งพ้นภัยจากกิเลสดุจห้วงน้ำนั้นได้ ด้วยธรรม 4 ประการ

* ธรรม 4 ประการ ที่กระทำให้ถึงที่พึ่ง คือ

- ความหมั่น คือความเพียร ในการเจริญปัญญา และกุศลทุกประการ

- ความไม่ประมาท คือการไม่อยู่ปราศจากสติ ตั้งแต่สติขั้นการฟังพระธรรม สติที่ระลึกได้ในการเจริญกุศลต่างๆ

- ความระวัง คือกุศลศีลที่เว้นจากทุจริต และประพฤติดีงามต่างๆ ซึ่งเป็นศีลที่จะปรุงแต่งให้ถึงความบริสุทธิ์ของจิตต่อไป

- ความฝึก คืออบรมเจริญการระลึกรู้ลักษณะสภาพธรรมที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กายใจ (ฝึกอินทรีย์) จนประจักษ์แจ้งอริยสัจจธรรม

* การที่จะถึงเกาะ คือที่พึ่ง ซึ่งกิเลสดุจห้วงน้ำ (โอฆะ) ไม่สามารถท่วมทับถึงได้อีกเลย ก็คือการเจริญปัญญาและคุณความดีต่างๆ จนถึงความเป็นพระอรหันต์ (พระอรหัต)

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ