หนูเลือกตั้งคำถามในกระทู้ เพราะคิดว่าเผื่อมีบางท่านไม่เข้าใจแบบหนู จะได้มีโอกาสอ่าน และจะได้มีโอกาศทำความเข้าใจตามค่ะ

คือหนูไล่อ่าน ไล่ฟังเกี่ยวกับเรื่องแข็ง ว่าแข็งเป็นแข็ง แข็งจะเป็นใครไม่ได้ เพราะเกิดแล้วดับไป แข็งจะเป็นใครไม่ได้ หนูมีความรู้สึกเหมือนให้พิจารณาประมาณว่าเราเคยเป็นเด็ก แล้วก็โต แล้วก็ตาย แต่ลึกๆ หนูก็ยังคงคิดว่าเป็นหนูที่มีแข็ง แล้วแข็งก็ดับ ไม่เข้าใจค่ะ

หนูเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ช้าค่ะ หนูยังคงคิดว่า แข็งก็คือตัวเรา

จนบางที หนูแปลกใจ ที่แต่ละท่านพอพูดว่าแข็งคือแข็ง แข็งจะไม่ใช่ใครไม่ได้ เพราะเกิดดับ คือดูเหมือนแต่ละท่านจะเข้าใจแล้ว แต่หนูยังไม่เข้าใจเลยค่ะ ในคำถามเรื่องแข็งในกระทู้อื่น หนูก็ไล่อ่าน ไล่ฟัง แต่หนูก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมแข็งถึงไม่ใช่ใคร และแข็งจะเป็นเราไม่ได้

มันเป็นอีกมุมที่หนูอยากให้ทราบค่ะ เรื่องแข็งเป็นแข็ง แข็งจะเป็นใครไม่ได้ คือนอกจากหนูแล้ว ก็ยังมีญาติๆ บางท่านของหนูที่ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ

หนูอยากกราบเรียนขอความเมตตาอาจารย์และวิทยากรท่านอื่นๆ ช่วยอธิบายแบบช้าๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไปให้กับผู้ที่ติดตามทางบ้านชาวชนบทหรือคนฟังผู้สูงอายุค่ะ

กราบขอบพระคุณจากหัวใจค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แข็ง เป็น แข็ง แสดงถึงความเป็นจริงของธรรม (สิ่งที่มีจริงๆ) ที่เป็นอย่างนั้น ไม่ใ่ช่สิ่งอื่น แข็ง ไม่ใช่ สี แข็ง ไม่ใช่ รส แข็ง ไม่กลิ่น แต่แข็ง เป็น แข็ง เป็นสภาพธรรมที่มีจริงอย่างหนึ่ง เป็นสภาพธรรมที่ปรากฏทางกาย เมื่อเป็นแต่เพียงแข็ง ก็ไม่ใช่คน ไม่ใช่โต๊ะ เป็นต้น ไม่ใช่สิ่งหนึ่งสิ่งใดเลย เพราะเป็นแต่เพียงแข็งเท่านั้นจริงๆ ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ 

ขอบคุณค่ะอาจารย์